list do Pani Emerytki

Kochana Ciociu Wandziu!

Piszę do Ciebie bo Ty jedna zrozumiałaś mój krok. To znaczy rozumiałaś, dlaczego porzuciłam męża mojego i z jedną walizką, u której urwały się kółka, pojechałam w góry. Ja się już przy mężu czułam gorzej jak w grobie, ciągle musiałam mu usługiwać i jego mamusi a za to nie miałam nawet dobrego słowa. Przeciwnie, nawet nie mówili do mnie po imieniu tylko Blondyna, jakby kolor moich włosów był warzniejszy od całej mojej osoby. A ja mam tak pięknie na imię. On się ostatnio śmiał ze mnie, że jestem stara jak przydrożna kapliczka i się sypię, to niby miał być kąplement i dowcip, i miałam się śmiać. Chyba z siebie, że tak długo na to wszystko pozwalałam. Innym razem jak byłam chora i nie ugotowałam obiadu to się śmiali, że służąca umarła i leży pod schodami. To wszystko nic, ja to znosiłam bo męża kochałam i świata poza nim nie widziałam, a jego matkę szanowałam bo przecież to była matka mojego męża, ale oni mnie mieli za nic i nic nie umiałam zrobić dobrze. Ani wyprać, ani posprzątać, ani ugotować! Więc to, że się zakochałam, to nie była moja wina bo potrzebowałam miłości i niejedna kobieta odeszła od męża, mówi się trudno i kocha się dalej.

Kochana Ciociu! Tu się stał cót! Ja zostałam przyjenta tu do pracy i wszystko robię tak jak w domu, myję podłogi, szoruję garnki, obieram ziemniaki i co trzeba to to robię a jeszcze dostaję za to pieniądze i nikt mi nie mówi, że to źle a to niedobrze.

Pewnie jesteś ciekawa czy się zeszliśmy z Waldemarem. On mieszka w Krynicy u takiego murarza, z którym układa kostkę brukową, ma osiem złoty za godzinę i łóżko w takiej przybudówce, robi cały tydzień i tylko niedzielę ma wolne ale ja w niedziele pracuję tesz i żadko się spotykamy. Ja nie chcę z nim na razie mieszkać bo nawet nie mam rozwodu a on chyba chce, bo codziennie wieczorem pisze do mnie esemesy jak bardzo chce.

Jednego chłopa miałam niedobrego a teraz widzę, że ten Waldemar to jest dość nawet taka życiowa niedojda to się muszę zastanowić, bo ja się za szybko zakochuję a jak miłość przeminie i z tego klęczenia zostanie tylko to układanie kostki brukowej to mu może przejdzie i się wróci do swej mamy, bo oni tacy są, mieszkałam parę dni u tej pani Lucyny to wiem co mówię, by mi się trafiło jak kólą w płot. Wolę być tak jak teraz, sama sobie panią a jak mnie kocha to pokaże, czy ważniejsza miłość i wytrzyma na kolanach przy tych chodnikach.

Ja mu nigdy nie mówię nie, ale nie tak jak wcześniej, żeby żyć miłością na cudzy koszt i się nie przejmować bo miłość najważniejsza. Tutaj pogoda jest nie wiem jaka bo nie mam czasu się patrzyć przez okno, wczasowicze przychodzą ubłoceni to ciągle mop i mop. 

Kochana Ciociu, ja Ci napiszę więcej jak chcesz, ale myślę, że Cię nudzę to nie wiem, czy pisać. A teraz pozdrawiam Cię serdecznie i napisz mi, czy zrobiłaś to z kimś wreszcie, Ty wiesz co! Pszepraszam za błendy. Zafsze kochająca  Iwonka.