polowanie..cz 2

Lało i wiało trzy dni i trzy noce, jedyną rozrywką wczasowiczów były posiłki w jadalni. Już w pierwszy dzień podczas obiadokolacji Pani Emerytka spojrzała brzydko na budyń z sokiem malinowym i na górników, i zapytała – wyście to wykopali? Górnicy mocno się  zdziwili, i  zaczęli tłumaczyć jak jakiemu głupiemu, że budyniu się nie wydobywa spod ziemi bo budyń się zbiera z  drzew budyniowych.

No to czemu mówiliście w pociągu, że jesteście z kopalni budyniu, co? – wkurzyła się Pani Emerytka, bo czego jak czego, ale krętactwa nienawidziła.  Blondyna trąciła ją delikatnie łokciem i dyskretnie szepnęła - ciociu, oni mówili, że są z kopalni Budzyniów!

Grupa oazowa zorganizowała wieczorek zapoznawczy, umilając wczasowiczom czas śpiewem i przedstawieniem pt „ my chcemy życia bez palenia i bez picia”. Palacz tak się przejął przesłaniem, że poszedł do kotłowni i wygasił piec, który służył do podgrzewania wody, zakręcił też wodę bo życzenia gości należy spełniać, tak powiedziała właścicielka pensjonatu na początku sezonu.

 Nie było co robić, na deptaku ludzie z nudów kupowali wszystko, co było do kupienia, górnicy pili piwo i  co chwilę się dusili wciągając brzuchy gdy tylko koło nich przechodziła jakaś atrakcyjna kobieta.

Blondyna powoli wracała do równowagi. Na czwarty dzień koło południa przestało lać a nawet nieśmiało wyjrzało słońce zza chmur. Ludzie złapali za przygotowane od dawna toboły i pobiegli na plażę. Jeszcze piasek był mokry, jeszcze wiało, na wieżyczce ratownika powiewała czerwona flaga na znak, że nie wolno wchodzić do wody, ale skoro wyszło słońce to trzeba się opalać jak się jest nad morzem!

Ludzie zaczęli kopać doły i rozstawiać parawany. Górnicy mieli z sobą szpadle i wkrótce dokopali się do części z poniemieckiego czołgu. Grupa oazowa z piosenką na ustach zaczęła się bawić w „powrócimy wierni my czterej pancerni” i nawet  zboczeniec siedzący na wydmach zszedł na plażę i wystawił się do słońca.

Blondyna posmarowała się kremem z filtrem  i nie zwracając uwagi na przenikliwe zimno, stała przy brzegu, mocząc stopy w lodowatej wodzie. Górnicy widząc jej posągową sylwetkę powciągali brzuchy i tak stali na wdechu, aż któryś zemdlał, powlekli go więc za nogi do wody dla ocucenia.

W oddali, na końcu falochronu widać było wiatrak, do portu wpływał jakiś tankowiec, z portu wypływał Unity Line. Ach, jak pięknie i uroczo. 10 metrów za czerwoną boją kołysała się kra a na niej siedział biały niedźwiedź, znak, że lato na polskim wybrzeżu w pełni. Na jego widok grupa oazowa przerwała zabawę i zaśpiewała:

Hej dziewczyno aaaa spójrz na misia aaa który chłopca przypomni ci…

Blondyna zaniosła się płaczem bo znów stanął jej przed oczyma jak żywy Waldemar, którego musiała zostawić z powodu klęsk i nieszczęść życiowych.

Tymczasem plażą szedł sprzedawca lodów, za nim sprzedawca pączków a za nimi sprzedawca cieplutkich jagodzianek. Pani Emerytka mając do dyspozycji młotek na osy mogła sobie pozwolić na zakup słodyczy i wkrótce walczyła z wściekłymi owadami tłukąc na oślep z takim zapamiętaniem, że przygrzmociła w osę siedzącą na spodenkach  zboczeńca, który uszczęśliwiony krzyknął – jeszcze raz! I zemdlał z rozkoszy.

Tak upłynęło piętnaście minut cudownej słonecznej pogody po czym niebo znów zasnuło się chmurami i zaczął padać deszcz.