niedobre dziewczynki na wakacjach

Był to pociąg jadący z Przemyśla do Szczecina. Ludzie poupychani ciasno tak, że nie dało się przejść do toalety, zresztą tam też jechali podróżni. W ośmioosobowym przedziale jechało chyba z 15 osób. Mimo otwartych okien smród był niemiłosierny, bo prawie wszyscy palili a papierosy były wówczas wyjątkowo cuchnące, o dezodorancie nikt nie słyszał, nie goliło się nóg i pach a leczenie zębów polegało na wyrywaniu najbardziej bolących.

Byłam głodna i nie mogłam patrzeć, jak kobieta siedząca na walizce nakłania swą córeczkę do zjedzenia kolejno – jajka, bułki, jabłka..nie wytrzymałam i syknęłam – ja zjem wszystko! Mała z oczami jak piątki podała mi bułkę, podziękowałam, ugryzłam i podałam siostrze, kanapka przechodziła z ręki do ręki i po chwili już jej nie było. Siostra uderzyła w struny gitary i zaintonowała kolejny raz :

i znowu nieprzespana noc

i znowu zmarnowany dzień czas życia krótki

chodźmy napić się śliwowicy brandy plum!

i z kieszeni plecaka wydobyła resztkę herbaty w butelce po wódce. Golnęłyśmy do dna i ktoś zapytał:

- Dziewczynki, a mamusia wie co wy robicie?

- Nie wie – odpowiedziała któraś z nas zgodnie z prawdą i zaczęła się dyskusja o tym, jaka ta dzisiejsza młodzież jest. Dobra, nie ma co tylko wio, a raczej stop koło Opola, bo ten pociąg wlókł się niemiłosiernie i miał już wiele godzin spóźnienia tak, że do Wrocławia zawlókł się pod wieczór. Miałyśmy plan, aby jechać do cioci mieszkającej koło Ścinawy ale połączenia były tak beznadziejne, że do Ścinawy dotarłyśmy dopiero rano. Nie zapomnę nigdy śniadania na schodach sklepu – jadłyśmy świeże bułki popijając mlekiem ze szklanej butelki i potem zaraz ktoś nas zabrał na pakę żuka (tylko macie śpiewać po drodze) i zawiózł do tej wsi, gdzie mieszkał brat mamy. 

Ciocia miała samych synów, byli mniej więcej  w naszym wieku i nawet jej się nie śniło, że dzieci mogą ugotować obiad czy posprzątać cały dom bo chłopaki u nich byli od innej roboty. Była nami zachwycona, bo obydwie umiałyśmy gotować, siostra mieszkała cały czas na stancji i była mistrzynią potraw ziemniaczanych i jarzynowych zup a ja uczennicą szkoły gastronomicznej, więc dla nas gotowanie nie stanowiło problemu. Kiedy na trzeci dzień zrobiłyśmy pączki, ciocia z zachwytem powiedziała – ja napiszę do waszej mamy telegram że musicie zostać do końca wakacji! 

- Ciociu, ale mama nie wie, że tu jesteśmy – wyjąkałam i zapadła cisza a potem krzyk:

- Ale przecież ona tam już na pewno szuka was przez milicję, dzieci, to wy jesteście takie mądre a takie głupie? A czemu wy uciekły z domu?

My nie uciekały tylko pojechały na wakacje!