kochany pamiętniczku

 Niespodziewanie szybko dostałam informację, że wyniki rezonansu są gotowe do odbioru. Poprzednio guz się trochę powiększył więc teraz byłam po prostu zrezygnowana i nie czekałam, nie sprawdzałam tak jak poprzednio.   

To już rok od Cyberknife. Ale tłumaczę sobie, że przecież żyję i to całkiem spokojnie. Mogło być gorzej. Najmłodsza nie jestem i wielkich planów nie mam, musze się tylko wyzbyć poczucia winy, że nic nie robię. Nie robiłam przetworów, nie szoruję grzejników od środka, nie zarabiam pieniędzy! Jeszcze zapominam, że jestem po prostu emerytką,  mogę odpoczywać i nie czuć się źle bez pracy. 

W porównaniu z badaniem poprzednim obraz stabilny - to znaczy, że guz nie urósł ale i nie zmniejszył się. Uparte bydle! Nie to nie, będziemy sobie żyć aż do śmierci, byle nie rychłej. 

Radioterapia bardzo zniszczyła mi zdrowie, cały organizm. Te cholerne biegunki, przez które bałam się wyjść z domu, te nagłe bóle głowy jak uderzenie kijem w potylicę, nie wiem czy tylko ja tak miałam, czy inni pacjenci też tak cierpieli. 

Hania niedawno pytała - babciu czemu ty śpisz w dzień? Czasem się źle czuję a jak poleżę to mi przechodzi - odparłam zgodnie z prawdą. 

Ponad rok  temu zaczęłam uczyć się angielskiego z takiej śmiesznej aplikacji, która jest bardziej grą niż nauką. Przebrnęłam kilkanaście poziomów i utrzymałam  serię 452 dni. Coś się  nauczyłam, głównie słów, ale przecież jestem na wpół głucha i zwykła rozmowa telefoniczna nie jest dla mnie łatwa a co dopiero odróżnianie dźwięków w obcojęzycznych słowach. 

No i co? Oczywiście mam plany. Kupiłam nasiona rukoli i koperku, zasieję bo lubię.  Zamierzam adoptować drugiego psa. I książka, książka się wykluwa!