buty dla starszej pani

 

Od ośmiu lat nie kupuję szpilek. Od paru lat nie miałam szpilek na stopach tylko jakieś sportowe, wygodne buty do pomykania po przystankach. No i w pracy kroksy, drogie ale skoro nosi się buty przez 8 godzin to warto zainwestować. 

Pewnie że mi żal. Ładnych butów, zgrabnych nóg, pończoch, seksownego wyglądu. Młodości. 

No ale trudno. Mam za to zaburzenia równowagi a ta dolegliwość wymaga bardzo wygodnego obuwia. Dla ciekawych - na początku, gdy  nie wiedziałam co mi dolega, myślałam, że to ze zmęczenia. Znosiło mnie i nie szłam prosto tylko zygzakiem. Nie trafiałam w drzwi i uderzałam się na zakręcie w futrynę, raz o mało nie złamałam ręki. Schodzenie po schodach jest trudne bo mam wrażenie, że schody są ruchome, pionowe i falują. Unikałam chodzenia schodami już na rok przed diagnozą. 

W domu mam progi. Też trzeba uważać. Poza tym pierwszy raz w życiu doświadczam obrzęku stóp i od japonek czy sandałków moje stopy wyglądały jak baleron. Zgroza. 

Na początku lata szukałam wygodnych butów i wiadomo, podchodziłam kilka razy bo ja nie lubię brzydkich butów, nie lubię, przeżywam to bo wszystko mam brzydkie to jeszcze i buty, no ileż można wytrzymać. 

Kupiłam przez internet te czerwone ze zdjęcia. Bez przekonania. Ale przymierzyłam, dopasowałam, i znów się zdziwiłam. Jakie wygodne. Jakie miękkie. Elastyczna podeszwa. Wow! Najlepsze klapki jakie kiedykolwiek miałam. Serio. To co zrobiłam? Szybko zamówiłam takie same i przekierowałam na adres siostry bo dziewczyna też ma nogi umęczone wieloletnią fizyczną pracą. 

Po miesiącu zamówiłam dla siebie kolejną parę bo jednak zamierzam jeszcze trochę pożyć a tego modelu może już nie być w sprzedaży! 

To nie jest reklama, po prostu nie mam o czym pisać.