życie, życie..

 No i co ja mam Wam pisać, jak tylko orka - dom, orka - dom. Kiedy tak chodzę za maszyną do mycia posadzki to naprawdę przypomina mi to chodzenie za pługiem. Nie żebym chodziła, nie, ale dziadek Fabian miał konia i tego konia czasem trzeba było prowadzić gdy dziadek szedł za pługiem. Ja się bałam, byłam mała i chuda i wszystkiego się bałam - dużych zwierząt też. Nie wiem po co mnie straszyli diabłem jak ja się nawet gęsi i owiec bałam. Ale moja dzielna starsza siostra brała lejce i tym koniem kierowała. 

A ja teraz jeżdżę po korytarzach szorowarką która wcale lekka nie jest i dlatego przypomina mi to orkę. 

Nie jest mi łatwo. Zazdroszczę tym młodym koleżankom, które rzucają się na robotę i tylko szast-prast świst-pizd i już odrobione odpoczywają, gdy tymczasem ja jeszcze daleko w lesie. Nie mam sił, wczoraj ze zmęczenia chciałam się choć na chwilę położyć ale do trzeciej było daleko a do czwartej jeszcze dalej. Jestem zła na życie bo prawie nic mi nie wolno, mogę  tylko tyrać. 

*

Nie wiem o co się kłócą studentki ale słyszałam, jak jedna drugą szantażuje - bo powiem wszystkim, że masz grzybicę! 

Nie mogłam się przestać śmiać.