pani na salonach

Zainspirowana dzisiejszym mailem od M (są Listy do M to mogą też być Maile od M). 

"w Polsce kiedy mowi sie o pokojach to ma sie na mysli wszystkie pomieszczenia mieszkalne. U nas salon nie stanowi pokoju . Pokojami sa tylko pomieszczenia sypîalne."

Teraz to się trochę zmieniło i nikogo nie dziwi użycie słów "salon" czy "sypialnia" ale starsze pokolenie nadal woli powiedzieć "duży pokój" lub "pokój". 
Najpierw była kamienica. Na wsi kamienicą nazywano dom zbudowany z cegły i był to symbol luksusu, bo mało kogo stać było na murowany budynek. 
Tak samo jak w mieście dom podmiejski nazywano willą, choćby nie była to żadna rezydencja. 
Ale co z tą sypialnią, co z tym salonem?

Kiedyś już pisałam o tym, jak bardzo męczy mnie ciasnota i jak kocham przestrzeń, dlaczego wolę Nową Hutę i Warszawę od Krakowa. 

Mieszkałam w maleńkim domku w lesie a było nas sześcioro, nie miałam nie tylko własnego pokoju ale również własnego łóżka. Półkę w szafie zawsze dzieliłam z siostrą. Ale kuchnia była duża, w kuchni stał stół, krzesła, drewniana ławka i była  nawet leżanka,  i w kuchni toczyło się życie.  Uciekałam w świat książek i stamtąd dowiedziałam się o salonach i apartamentach. Tak samo jak moi rówieśnicy, którzy te pojęcia znali tylko z literatury i z filmów.  

taki las, a dom zaraz wyżej

W salonach mieszkali panie i panowie. W zwykłych domach w Polsce życie toczyło się przeważnie w kuchni a w pokojach się spało ale nie były to typowe sypialnie - pomieszczenia te służyły do wszystkiego - tam stał telewizor, stół lub ławostół i amerykanka  (kto wymyślił te meble to już pewnie wylądował  w piekle). Amerykanka - rozkładany fotel, na którym można było spać i siedzieć albo spać na siedząco, pod spodem był schowek. Trzeba było mieć siłę aby to dziadostwo rozłożyć, z czasem zupełnie niespodziewanie rozkładał się sam. A jeszcze były półkotapczany, za to też konstruktor siedzi w piekle. 
Miałam taką meblościankę - z szafy wysuwało się spanie, bałam się, że któregoś dnia te półki nad głową urwą  się i zabiją śpiącego, dlatego ubłagałam męża, aby z szafy zrobił szafę a łóżko po przeróbce funkcjonowało jak łóżko. 
Ławostół - niski rozkładany stolik, który za pomocą korbki i śrub można było  rozłożyć i podnieść, przeważnie bardzo niestabilny. Po co podnosić skoro ludzie i tak siedzieli na wersalce lub amerykance bo krzeseł nie było, po co kupować krzesła skoro nie ma prawdziwego stołu bo się nigdzie nie zmieści? Zanim kupiliśmy dom, mieszkaliśmy z dzieckiem  w 16 metrowej kawalerce. Tak, była tam kuchnia i łazienka. Teraz takie pomieszczenia nazywa się szumnie i na wyrost apartamentami! Ha ha!

Co ja się tak rozpisałam? Do brzegu!

O tych salonach miało być. 
Nazywanie pokoju 4x3 w którym stoi wersalka, meblościanka, dwa fotele i ława było zwyczajnie śmieszne i tak właśnie reagowano, gdy ktoś kogoś zapraszał do takiego salonu. Tak samo pokój 3x3, w którym mieszkało dwoje dzieci, trudno nazwać sypialnią czy pokojem dziecinnym, ludzie mówili po prostu "mały pokój". I wszystko było w tych mieszkaniach małe bo jakie mogło być. Małe meble, malutkie łazienki, mikroskopijne kuchnie bez okien, małe balkoniki. Mieszkania w starych blokach przypominają mi komodę z półkami i szufladkami. Tam segregatory, tu dokumenty, a tu lekarstwa. Na pamiątki nie ma miejsca. 

Niech mi jeszcze raz ktoś powie, jak cudownie było "za komuny". To skąd tyle złości i zawiści, i wyśmiewania które przetrwało do dziś? Z wielką ostrożnością opowiadam o swoim małym domku na wsi. Ale i tak wiele razy natychmiast jestem traktowana gorzej. Dlaczego i przez kogo? 
Przez ludzi mieszkających całe życie w blokach. Nie mających pojęcia o tym, jak wygląda współczesne życie w podmiejskiej miejscowości. Nie znających cen działek i nieruchomości. Oni swoje mieszkania "dostali". Tak mówią. Dostali, przenieśli ich np z Bieżanowa na Azory (osiedla w Krakowie). Te mieszkania mają malutkie pokoiki i jeszcze mniejsze kuchnie. 
To na wsi teraz są salony? - spytała raz z kpiną w głosie pani, z którą pracowałam i wspomniałam, że zostawiłam coś na stole w salonie. 
Tak oto stałam się pośmiewiskiem, panią na salonach.