Kogel- mogel 3

Najpierw o kinie.

Bilety wygrałam w konkursie i musiałam je wykorzystać do końca miesiąca, dlatego pojechałam do kina w czwartek. Dziwny czas na kino, środek tygodnia, sieciówka. Luksusowa krakowska galeria była zupełnie pusta. Czarujący student w kasie pokazał mi na monitorze miejsca, które mogę sobie wybrać. Wszystkie. Ale do rozpoczęcia seansu było jeszcze pół godzinki więc mnie to nie zaniepokoiło.

Nie jem w kinie. Nie piję. To zaledwie dwie godzinki więc z głodu i pragnienia nie umrę, dlatego nie kupuję niczego do przegryzania ani nie zabieram z domu bigosu i kanapek z wiejską kiełbasą. No co, można jeść popcorn a bigosu nie?

Sala wielka i stroma, tak jak lubię. Pusta. Do rozpoczęcia 10 minut to może jeszcze ktoś przyjdzie. Przyszło z dziesięć osób i uwaga – nikt nie miał prażonej kukurydzy. Nie znoszę tego zapachu i dlatego rzadko bywam w tych dużych kinach, zostaje mi tylko to pod Baranami.

Dopiero teraz będzie o filmie ale do brzegu daleko. Możecie sobie zrobić kawę, nalać piwa albo wina, odgrzać pierogi z mięsem albo makaron ze szpinakiem albo ukroić kawałek sernika. Większy, od sernika się pięknieje.

Wreszcie będzie o tym filmie.

Byłam bardzo ciekawa co będzie w trzeciej części bo pierwszą i drugą część oglądałam wielokrotnie, piosenkę Edyty Geppert „Szukaj mnie” znam na pamięć i często śpiewam, aktorów lubię. Nie lubię Kasi, granej przez Grażynę Błęcką- Kolską, takie cielęta mnie irytują i miałam nadzieję, że się przez te trzydzieści lat ogarnie.

Lecę bo chcę!

Byłam w kinie prawie sama więc mogłam śpiewać wraz ze ścieżką muzyczną od początku do końca filmu.

Syn Kasi solidnie przerysował samochód córki doktora Wolańskiego i uciekł.   Przyjechał na wieś do matki od ojca z Holandii, gdzie miał jakby studiować. Przywiózł ze sobą trochę zielska i schował je pod opiekę Matki Boskiej w kapliczce. Wścibscy sąsiedzi znaleźli zioło, najarali się, wsiedli na wielki wszystkomający ciągnik i zrobili Staszkowi Kolasie rzeź krasnali.

Do tego momentu trochę się nudziłam ale i tak byłam ciekawa co będzie dalej.

Wieś jak wieś. Kostka brukowa jak wszędzie, kapliczki, rosół na stole, w tle religijne radio. W filmie mnóstwo zabiegów zwanych lokowaniem produktu.

Kasia jest dyrektorką szkoły. Wygląda dokładnie tak jak współczesne dyrektorki wiejskich szkół – pani po pięćdziesiątce z wymuszonym uśmiechem, niemodną fryzurą i odzieżą  w stylu „jestem nauczycielką” czyli jakieś zamotane szmaty i beznadziejne buty. Brawo za trafną stylizację. Pisałam że nie lubię tej postaci? No, to nic się nie zmieniło.

Syn Kasi pożyczył od babci pieniądze i otworzył na wsi dyskotekę z uprawą zielska na strychu. Dalej nie będę zdradzać scenariusza bo kto widział poprzednie części to pewnie jest ciekaw losów bohaterów. Nie ma babci Wolańskiej, szkoda, trudno. 

W finale wszyscy znakomicie się bawią do muzyki Zenona Martyniuka. (Trudno). 

Jeśli ktoś nie oglądał pierwszej i drugiej części, to nie będzie wiedział o co chodzi. Będzie się nudził na tym filmie bo tylko kilka chwil bawi i zaskakuje. Miłość od pierwszego wejrzenia – tak! Miłość na tle tęczy – ach! Polityczne aluzje –zupełnie niepotrzebne. Katarzyna Skrzynecka i jej rola – fantastyczna, ach, też bym chciała być zamożną kobietą biznesu i wielkodusznie rozpieszczać ukochanego. Zwłaszcza gdyby to był Zakościelny.

Potrzebowałam filmu, w którym nie będzie czarnego charakteru, wszyscy będą się kochać i robić to, co lubią a jeśli czegoś/kogoś nie lubią to i tak wszystko się uda i nikomu nie stanie się krzywda.  I żeby wszyscy dobrze się bawili na ekranie. Na widowni już niekoniecznie, oprócz mnie, ale nie sposób poznać reakcję kilku widzów w ogromnej sali.

Krasnale zostały wyrżnięte w pień , i bardzo dobrze,  ja nigdy tych kurdupli nie lubiłam. Zielsko poszło z dymem i cała dyskoteka była szczęśliwa. Mam nadzieję, że czwartej części nikt już nie nakręci. Wyszłam z kina śpiewając Lecę bo chcę!