Solec Zdrój - termy

Chciałabym o każdym miejscu które odwiedzam napisać wyłącznie dobrze i tak pięknie, aby każdy natychmiast zapragnął tam jechać. I wiecie co – to się zawsze źle kończy. Bo nawet jeśli czegoś nie widzę albo udam, że nie widzę, to inni to dostrzegą i wytkną – Klarka, musieli ci nieźle zapłacić skoro tak słodzisz. Tak właśnie było  gdy opisywałam mój pobyt w Muszynie – mnie tam było naprawdę fantastycznie, wszystko mi się podobało – i miejsce, i pokój, i jedzenie, i personel, i kiedy napisałam entuzjastyczną recenzję – znalazłam w komentarzach wiele słów krytyki, że nie może być tak bez wad.

Dziś chcę napisać o termach w Solcu Zdroju. Nie robiłam zdjęć ponieważ nie umiem ich robić a każdy może sobie poszukać galerii na stronie uzdrowiska.

Zacznę od tego, że wszystkie termy są dla mnie rajem. Po godzinie moczenia się w gorącej termalnej wodzie dostaję tyle endorfin że wystarcza mi na tydzień szczęścia albo nawet dłużej.

Solec Zdrój jest miejscem posiadającym ciepłą,  wysoko zmineralizowaną, leczniczą wodę siarczkową. I dlatego właśnie chciałam tam pojechać – najpierw zobaczyć i spróbować a potem może wykupić jakiś pakiet dla dwojga dla poratowania zdrowia, to co że listopad.

Warto zrobić rezerwację! Duży plus dla menadżera – nie pozwala na wpuszczanie do obiektu każdej ilości ludzi tak, jak to jest gdzie indziej. Nie ma więc tłoku, ścisku, przepychania się. Przychodzący bez rezerwacji muszą swoje odczekać w holu, czasem dość długo.

Za wejściówkę dla dwóch osób (bez sauny) na 2,5 godz. zapłaciłam  96 zł.

Parking to porażka. Błoto, kałuże, brak miejsc.

Pływalnia rekreacyjna jest niewielka, mnie oczywiście interesują najbardziej leżanki i krzesełka wodne czyli te miejsca, gdzie leży się w wodzie a wokół masujące strumyczki i bąbelki.  Lubię baseny, gdzie przez przeszkloną szybę widać zewnętrzny świat i tu tak właśnie jest. Jeszcze bardziej lubię gorący basen zewnętrzny zimą ale w Solcu takiego chyba nie ma bo na pewno bym do niego trafiła.

Do kąpieli z siarką prowadzi osobne wejście. Jest to pomieszczenie dziwnie oświetlone, wyglądające jak jaskinia, ludzie leżą pod ścianami prawie nieruchomo i wygląda to dość makabrycznie. Kąpiele siarkowe nie powinny trwać zbyt długo, optymalny czas to pół godziny. Woda ma charakterystyczny zapach i jest słona.

Chwilo, trwaj!   Tyle mam do powiedzenia o tym miejscu. Znika ten nieznośny ból pod lewą łopatką, odtyka się zatoka pod okiem i czuję się jak po podwójnej dawce nimesilu. Czyli NIC mnie nie boli.

Woda działa na moje organy wewnętrzne i muszę chodzić do toalety bo ciągle chce mi się sikać. Skandal! Toaleta położona przy basenach z siarką nie ma zamków. Trzeba prosić osobę towarzyszącą, aby popilnowała drzwi.

Skoro się wysikało to chce się pić. Bufet jak to bufet – bez szału ale za to drogo. Zawsze mnie zastanawia, dlaczego ludzie piją na pływalniach piwo, jakby nie mogli wytrzymać bez alkoholu  nawet paru godzin. Czas pobytu w bufecie oczywiście wlicza się w czas ogólny.

Po kąpieli w siarce nie powinno się płukać przynajmniej przez kilka godzin aby zachować na skórze dobroczynny film. Dlatego nie bierzemy prysznica tylko od razu idziemy do przebieralni.

I tam znów porażka – pourywane wieszaki, wystające klepki na podłodze, jak uderzyłam się w stopę to cały urok kąpieli przepadł w jednej chwili, aaaaaaa!

Solec Zdrój to malutka miejscowość a termy przeznaczone są głównie dla gości hotelowych i kuracjuszy, dlatego nie porównuję tego miejsca z termami w Oravicach (ach ach i jeszcze raz ajlowiu) ani nawet z tymi w Białce (lubię, a nawet bardzo lubię).

Czy wykupię pakiet tygodniowy? Nie.

notka nie jest sponsorowana