i po świętach

Placków i sałatek zostało ale nie dlatego, że były niedobre, po prostu za dużo zrobiłam. Spacer wczorajszy był za długi, nogi mnie bolą do dziś i dziś ledwo łaziłam. Nie mam kondycji, od jutra chodzę z kijkami, kto chętny to zapraszam, chodzenie w pojedynkę jest beznadziejne. 

Graliśmy w iknow i nawet mi się udało raz odpowiedzieć za trzy punkty i to jest sukces bo  ja w to zawsze przegrywam. 

Goście byli tacy jak lubię - niekłopotliwi, nie musiałam więc jak opętana biegać z talerzami między kuchnią a stołem. Sami się obsługiwali a przy okazji mnie również.

 Dziś dziwny dzień, słońce, wiosna, ciepło, a ja jakaś taka zadumana. Rocznica śmierci naszej kochanej babci.  W tym samym dniu urodził się w rodzinie kolejny prawnuczek.  Tak się to życie plecie ze śmiercią.
Nie lubię poświątecznych dni. Znów listonosz przyniesie zaległe listy i pisma, znów przyjdą maile od tych, co zostawiają sprawy na "po świętach".
Pewnie jeszcze świętujecie a ja  marudzę. Nie zawsze mogą  być jaja i lanie wody.
To kto da się zaprosić na spacer z kijkami?