Jak zwiedzałam Kraków

Pracując na stażu w urzędzie poznawałam inne powiązane z nim instytucje. Poznawałam je dosłownie, ponieważ lubiłam dostarczać do nich dokumenty. Czasem chodziłam do zaprzyjaźnionego działu i pytałam - macie dziś coś do zaniesienia, bo się chętnie przejdę? Wolałam roznosić teczki niż wklepywać dane w rubryczki albo stać przy ksero i martwić się, że coś komuś zrobię źle i będzie wściekły. 

 Jeśli było coś do zaniesienia, wpisywałam się do "księgi wyjścia"  i maszerowałam z teczką  pod pachą przez Kraków bo nie  wszędzie dało się dojechać autobusem czy tramwajem. 

Lubiłam chodzić do Urzędu Wojewódzkiego. Akurat w tym czasie był remont ulicy i nic tam nie jeździło, szłam więc kawał krakowskimi Plantami tam i z powrotem. W Urzędzie Wojewódzkim zawsze pięknie pachniało dobrymi męskimi perfumami. Często można było tam spotkać elegancko ubranych ludzi. Sam budynek w środku jest dość bogaty - marmurowe schody, wysokie stropy, przestronne korytarze i dobrze wyposażona ogólnodostępna toaleta. 

Trafiłam raz również do pewnej fundacji mieszczącej się w siedemnastowiecznej kamienicy "Pod Wiewiórką". Trafiłam to dobre słowo, zanim trafiłam to przeszłam wokół podwórka po niezwykłych galeriach i  drewnianych schodach aż wreszcie z którychś drzwi wyszedł człowiek jakby żywcem z epoki i zapytał, czego sobie życzę a potem wskazał mi drogę. Nie był to ochroniarz, portierów i ochroniarzy w odwiedzanych budynkach poznawałam bezbłędnie po charakterystycznym wyglądzie. Oni wszyscy wyglądają jednakowo - jak milicjanci. Trudno mi to wytłumaczyć. Taka trochę sztywna sylwetka, wolne ruchy i spory brzuch. 
Człowiek z tej kamienicy był szczupły, siwowłosy i elegancki. Miał wypielęgnowane dłonie i drogi garnitur. Tak, widzę takie rzeczy. Nic na to nie poradzę. Tak mam. 

Najgorzej w moich wędrówkach wypadły przychodnie i mieszczące się tam sekretariaty. Nikt nic nie wie i najlepiej iść z tym do koleżanki pokój dalej. Pokój dalej, piętro wyżej, nie w tym budynku. Za to są tam świetnie zorientowani pacjenci, kiedyś jeden z nich odprowadził mnie uwaga - od tramwaju aż pod same drzwi sekretariatu. A dlatego od tramwaju bo nie mając w telefonie internetu nie wiedziałam, na którym przystanku wysiąść a byłam w tamtym rejonie pierwszy raz więc po prostu kogoś zaczepiłam i zapytałam jak za dawnych czasów. 

Co mi zostało z tych wędrówek? Wiem, gdzie w Krakowie są ogólnodostępne nieźle utrzymane toalety. Oraz marzenie - ja chcę mieszkać przy Sienkiewicza albo Królewskiej! Lea też może być.