różnimy się jak dwie krople wody

U nas nie wiadomo kiedy powstała tradycja, że na Mikołaja dzieci dostają słodycze. Dzieci czyli Asia i Ukasz. I w tym roku Krzysiek przytargał wór cukierów, czekoladek i czekolad a ja zadzwoniłam też tradycyjnie - słuchajcie bo u nas był Mikołaj i zostawił dla was prezent!

Wór słodyczy to jest zbrodnia dietetyczna więc mówię do Krzyśka - zobaczysz, Asia cię w końcu przestanie lubić. Bo on im ciągle kupuje słodkości, nie tylko na Mikołaja. A Krzysiek na to - spokojnie, jakby coś to dla Asi dołożyłem paczkę różnych herbat! 

Poza tym urząd pracy zafundował mi kolejne szkolenie pt "jak cię nie zostawili po stażu na etacie to masz za karę przez tydzień  słuchać co mówi kołcz a jak nie to won z urzędu pracy". 

Z dziesięciu stażystów jedna osoba dostała obietnicę pracy w ramach robót interwencyjnych od lutego. A jak tam będzie to nie wiadomo.
Kołcze już mnie nie denerwują bo rozumiem, że taka mają pracę. Notatki nawet robię, dziś się dowiedziałam, że jak lubię zielony i niebieski to jestem zrównoważona emocjonalnie. Tak.

Wysypiam się. Czuję się znakomicie. Plany mam. Przestałam się przejmować tymi, którzy się boją, że ich opiszę albo o nich opowiem. Piszę już siedem lat czy coś koło tego prawie na każdy temat więc jeśli ktoś chce się doczytać o sobie to się doczyta. Jesteśmy jak płatki śniegu, każdy inny. Ale płatek widzimy tylko przez chwilę. Czasem powstaje z nich bałwan. A jak się stopi to i tak woda.

Tytuł notki od  wiersza W. Szymborskiej