rośliny wskaźnikowe

Upłynęło już tyle lat, że spokojnie mogę o tym pisać. Kto zna ten blog ten wie, że chodziłam niezwykłej szkoły dla rolników wraz z pięćdziesiątką ludzi, którym była na gwałt potrzebna matura. Niezwykłość tej szkoły polegała na tym, że wykładowcy zaprzyjaźniali się z uczniami i już po roku zdarzało się nam pić z nauczycielami wódkę a na zajęciach często rozmawialiśmy o tym, co się dzieje u nas na polu a nie o tym, co w podręczniku. 

Tak było z roślinami wskaźnikowymi. Do dziś pamiętam, że jak kwitnie mlecz (mniszek lekarski) to można sadzić ziemniaki bo gleba na głębokości kilkunastu centymetrów ma około 10 stopni. 

Chwasty wskazują też, czego brakuje glebie. Ale nie zamierzam robić tu wykładów bo blogów z pouczaniami na każdy temat jest w sieci  dostatek. 

Uczyłam się też o biopreparatach, na przykład o krowieńcu, który zakopuje się w  krowim rogu do ziemi i powstaje z tego znakomity nawóz i środek ochrony roślin. 

Pani profesor zajmująca się ekologią była już wiekową osobą i czasem mówiła rzeczy, od których cierpła mi skóra. Na przykład opowiadała, że zawstydzała swojego małego synka, ściągając mu z tyłka spodnie tak, że musiał jakiś czas świecić gołą pupą. Albo że niezbyt mocne uderzenie w głowę powoduje leciutkie wstrząśnienie mózgu i dziecko zapamiętuje do końca życia, że czegoś nie wolno robić. 

Byłam przerażona i przerywałam takie wywody mówiąc - chłopaki, pamiętajcie, że pani profesor żartuje i jeśli nie chcecie wylądować w więzieniu to nie słuchajcie tego!

Ale do dziś się boję, czy któryś nie wziął sobie słów pani profesor do serca i nie zapamiętał tego tak, jak ja o tym mleczu wskazującym czas sadzenia ziemniaków. 

Lecę do lekarki, miłego dnia!