a ja lubię święta

Może to trochę dziwne ale nie pamiętam wigilijnego stołu z mojego dzieciństwa. Nie wiem, co jedliśmy, na pewno coś z grzybami bo grzybów było pod dostatkiem i na pewno coś z wędzonymi śliwkami. Choinka stała w pokoju a do kolacji zasiadaliśmy w kuchni, w tych starych domach kuchnia była największym pomieszczeniem a pokoje pełniły funkcję sypialni, dlatego wszystkie nasze wspólne sprawy odbywały się w kuchni, rangę zdarzenia wyznaczał stół wystawiany na środek.

Nie pamiętam jedzenia, być może nie było to dla mnie ważne. Ważne było dzielenie się opłatkiem i życzenia, których się nie zapomina. Żebyśmy się nigdy nie kłóciły i nie biły i żeby cię ręce ani nogi nie bolały ani nic!I doczesnej fortuny a po śmierci niebieskiej korony!

Do dziś nie wiem, o co chodzi z tą koroną ale każdy każdemu co roku to powtarzał.

Lubiłam święta bo kończył się czas czekania – czekania na ferie w szkole, na prawo do śpiewania i tańczenia, na słodycze, jazdę na sankach, „wierzchowanie” czyli chodzenie po zamarzniętej skorupie śniegu i gromkie „Wśród nocnej ciszy” na pasterce.

Od trzydziestu lat czekam na święta z radością. Choć bywam zmęczona, choć czasem nie wszystko uda mi się tak, jak planuję lub tak jak oczekuję, lubię święta. Lubię ściskanie przy składaniu życzeń choć  nie bardzo umiem się rzucać ludziom na szyję. Lubię przedświąteczne telefony, niby pośpieszne, bo tyle roboty to długo nie pogadamy. Nie wiedzieć czemu wszystkie wigilijne potrawy przeważnie zawsze mi się udają a pieczenie i gotowanie jakoś tak samo się robi, bez pośpiechu, bez obaw, że coś nie wyjdzie. Jak nie zdążę z pierogami to będzie bez pierogów. To nie konkurs kulinarny, to wigilia Bożego Narodzenia.

Uwielbiam chwilę, gdy wszystko już jest gotowe.  Mam wrażenie, że wszystko się zatrzymało,  w domu robi się niezwykle jasno i ciepło od radości i kiedy patrzę na rodzinę, powtarzam z wdzięcznością zawsze to samo – jakie to szczęście, że ich mam.

Bywa, że ludzie nie lubią Świąt bo czasem trudno popatrzeć komuś w oczy i podzielić się opłatkiem.

Wszystkim Wam bez wyjątku -  tego samego, czego życzyłam w dzieciństwie moim siostrom –

Żebyśmy się nigdy nie kłócili i nie bili. I żeby Cię ręce ani nogi nie bolały ani nigdy nic! I życzę Ci w życiu doczesnym fortuny a po śmierci niebieskiej korony!