wiem, gdzie zjem

Od razu mówię - post absolutnie nie jest sponsorowany. 

W Krynicy dziś tłumy, a po co tam pojechałam, wytłumaczę jutro na pierwszym blogu. I nie o to chodzi, by się tłumaczyć tylko aby napisać, gdzie dobrze karmią śmiertelnie głodnych podróżnych.
Wyjechaliśmy z Krynicy po południu i zatrzymaliśmy się zaraz za miastem. Karczmę pamiętałam ale nikt mi nie wierzył, że byłam tam na randce ze trzydzieści lat temu bo tam wszystko lśni nowością.  Nikt mi nie wierzył a ja  nawet pamiętałam taką romantyczną piosenkę, którą wówczas łzawo śpiewał zespół muzyczny

żegnaj Krynico

...........

 w mej pamięci pozostaną

Cichy Kącik, Hawana,

 i dziewczyna ukochana

Byłam więc na randce w tym miejscu ale wiecie, przez 30 lat to się mogło wszystko zmienić a zresztą ja pamiętam tylko piosenkę a nawet nie wiem, jak ten chłopak miał na imię to co się będę upierać. Może to nie było tu tylko nazwa taka sama. W każdym razie wstąpiliśmy kierując się moim sentymentem.

Zajechaliśmy, weszliśmy do ogródka bo okoliczności przyrody przecudne to nie ma co siedzieć w środku.

Karczma "Cichy Kącik"

Parking w porządku, gości sporo, ale natychmiast, po prostu natychmiast przybiegła do nas prześliczna góralka z kartą. A kapela odgrywała jak na weselu - a kto z Warszawy to mu zagramy - i grali..balladę o Wiśniewskiej, przysięgam!

Kawę i napoje dostaliśmy zarusieńko i wiadomo, kto jak kto ale Klarka musi do toalety umyć rączki i się odświeżyć. A tam - proszę bardzo! Nie można się pomylić bo - 

to nie jest sklep z krawatami

to nie jest sklepik z damską bielizną

Zdjęcie kiepskie, dlatego opiszę - czyściuteńka toaleta, na półce obok umywalki kosz z puchatymi ręczniczkami, obok drugi, na zużyte. Nie znaczy to, że nie ma suszarki, ale, sami widzicie, luksus, który doceniam. O to chodzi, poczułam się dopieszczona.

Ale przecież przyjechaliśmy jeść a nie zwiedzać ubikacje, choć celowo  zrobiłam ukłon dla Stardust. 

Tymczasem na stole wylądowały darmowe "poczekajki", pajdy ciemnego chleba i pokaźny garnuszek domowego pachnącego smalcu. Nie robiłam zdjęcia jedzeniu bo byłam głodna to jadłam i już. Górale grali ale muszę przyznać, że nie narzucali się ze swoją muzyką, zanim dostaliśmy zamówione jedzenie, pożegnali się mówiąc, że góral też człowiek i w gardle zasycha, dlatego idą odpocząć.

Jedzenie - duże porcje, jak dla chłopa do lasu, ja swojej nie zjadłam choć było pyszne ale gdybym posiedziała jeszcze z godzinę to bym wciągnęła wszystko. Smaczne, świeże, dobrze przyprawione. 

Na zewnątrz jest grill i można też sobie wybierać potrawy z grilla. Karta na szczęście niewielka (nie lubię wielkich kart) po co większa jak są same pyszności. Ceny umiarkowane.

Na koniec jeszcze zdjęcie z wnętrza. 

kominek w sali jadalnej

Wszędzie czyściutko, przemiła obsługa, panie kelnerki biegają i dbają o gości a wszystko z uśmiechem. Mam nadzieję jeszcze nieraz  pojechać  do Krynicy a wtedy  pójdę tam na kolację,  napiję się z góralami żeby nie zaschło w gardle  i zatańczę jak kiedyś, gdy miałam 18 lat,  hej!

Czy ja już kiedyś pisałam, że kocham Krynicę?

Czy ktoś jest ciekawy, czy spotkałam Waldemara?