o kotku i złotej rybce

Historia jest najprawdziwsza choć niestety niektóre, mam nadzieję, że nie najważniejsze momenty, umknęły mi nieco z powodu wybuchów radości spotęgowanych  najlepszym na świecie winem porzeczkowym produkcji Kneź Dymion. Bo niestety było tak - opowiadający  chwilami wpadał w  najprawdziwszą rozpacz a słuchacze, nie ma co ukrywać, ryczeli z uciechy.

Miałem złotą rybkę w baniaczku. Cudów nie robiła i życzeń nie spełniała, taka normalna była ale lubiłem ją. Jak wstawałem rano do pracy to najpierw do niej, tak się patrzyła na mnie, ogonkiem machała a ja jej tego jedzonka sypałem i dopiero szedłem robić herbatę. No wiecie, człowiek się przywiązuje do takich rzeczy.

Idę pewnego poranka i patrzę do baniaka a jej nie ma. Nie mogła się schować do kąta bo to baniak okrągły to gdzie? Rozglądam się wokół i co? Na podłodze leży tylko kupka łusek. To jak to, wyskoczyła i się oskrobała czy zmienia skórę? To gdzie jest?

A tu z góry słyszę tylko takie mlask mlask. No i wszystko jasne. Siedzi na półce i tylko łapy oblizuje i się patrzy na mnie. Jak mnie żal chwycił za serce na taką bezczelność, jak złapałem za te kłaki i won przez okno bez zastanowienia.

Wyleciał jak z procy a mnie coś ręki nie chce puścić. Tak się zamachnąłem nieszczęśliwie,  że poszło na szybę pół dłoni i obcięło jak nożem. Krew się leje, nie ma się co zastanawiać tylko trzeba to zawijać w jaką szmatę i jechać do szycia!

Zebrałem się, schodzę na dół a tam to wredne jeszcze mi się o nogę ociera, żeby mu choć kłak spadł z tego futra jak leciał z okna to nie, nic się dziadowi nie stało a ja mam pół ręki urżnięte.

Tu chciałam stanąć w obronie kociego rodu i łagodnym głosem powiedzieć – wiesz, on cię chciał przeprosić w ten sposób.  Ale niestety, nie czarujmy się, nie wszędzie da się rżnąc głupa, tu znawców kotów było więcej.

- Zaznaczył cię skurczybyk na koniec!

I teraz do brzegu. Wino szumiało w głowie, Józek opowiadał trzymając na kolanach kota, kot mruczał, od czasu do czasu przebierał łapami i wbijał w Józka spodnie pazury na znak, że nic się nie stało. Człowiek ze zwierzęciem osiągnęli to porozumienie, które zapewnia więcej niż polubienie się nawet wówczas, gdy się o tym nie mówi.  A potem poszłam spać.

No co, białe myszki można widywać a kotów nie?