o zarabianiu na blogu

Anka Wrocławianka poruszyła temat zarabiania na blogu. Napiszę Wam, jak to wygląda u mnie.

Nie widzę niczego złego w zarabianiu na blogu bo żadna praca nie hańbi. Jeśli bloger dorobił się sympatyków i jest wiarygodny, to chętnie sprawdzę produkty, które poleca a jeśli prowadzi jakąś kampanię, to wezmę w niej udział wiedząc, że jest to dla niego rodzaj nagrody i rekompensata za czas i pracę wniesioną w prowadzenie swej strony. Ważne (dla mnie, proszę pamiętać, wypowiadam się wyłącznie w swoim imieniu) aby jednak zaznaczał, że artykuł jest sponsorowany.

Nie zaglądam na blogi obwieszone plakatami  byle czego niczym słupy ogłoszeniowe, nie lubię reklam umieszczanych między postami i stron, na których nie ma prawie nic oprócz nachalnej komercji.

Na blogu w Onecie zarabiać się nie dało, ponieważ zabraniał tego regulamin. Jeśli była prowadzona jakaś akcja promocyjna albo kampania, wszystko odbywało się za pośrednictwem portalu a blogerzy w ramach wynagrodzenia dostawali różne przedmioty, nigdy gotówki.

Na blogspocie istnieje możliwość zarabiania przez system  AdSense i początkowo miałam tu reklamy ale kiedy doszło do wypłaty, administrator napisał mi, że zarobki zostały anulowane z powodu łamania regulaminu. Reklamacja nic nie dała i tak pożegnałam się z tym systemem.

Współpracowałam z kilkoma agencjami. Jeśli trafi się Wam propozycja od agencji „Heureka” albo „Fenomem” to można śmiało po pierwszym mailu przyjąć propozycję i się cieszyć. Po pierwsze – wszystko było legalne, zawarte w czytelnej umowie, wypłata na czas a na koniec  rozliczenie z urzędem skarbowym.

Po drugie – poważne traktowanie. Pracownicy odpowiedzialni za współpracę z blogerami traktowali nas z szacunkiem odpowiadając w odpowiednim czasie na maile i zapewniając potrzebne materiały i pomoc techniczną.

Kiedy organizowałam konkursy,  starałam się zapewnić dla czytelników jak najciekawsze nagrody aby zrekompensować  niedogodności związane z komercją na blogu. Nie zgodziłabym się na byle jakie gadżety firmowe bo sama doświadczyłam takiego nagradzania i nie sądzę, by kogoś kręciła smycz do telefonu z logo firmy i długopis w zamian za miesięczne klikanie w banner.

Raz wyjechałam na pobyt sponsorowany do Muszyny. Opisałam to miejsce dokładnie tak, jak się tam czułam i dostało mi się za słodzenie i chwalenie,  ale co miałam pisać, jak  tam naprawdę byłam rozpieszczana, miejsce piękne, hotel porządny, jedzenie dobre a właściciele przesympatyczni. No to co, miałam ich oczernić? To byłoby po prostu wielkie świństwo. Iwonka, bohaterka opowieści o rachmistrzu, pracuje tam do dziś,  ponieważ miejsce to stało się dla mnie inspiracją.

Od czasu do czasu dostaję propozycję umieszczenia bannera czy linku  i każdą propozycję rozważam. Jeśli ktoś mi proponuje przysłowiową czapkę gruszek to nawet nie odpisuję. Szanuję czytelników i zdaję sobie sprawę, że zniosą trochę komercji ale nie chcę nadużywać Waszej cierpliwości.  Na przykład kilka miesięcy wisiał tu miły sklep z sukniami, zarobiłam na jedzenie dla kotów i mam nadzieję, że nikomu to nie przeszkadzało. Wisiały też reklamy firm biorących udział w akcji „wycieczka dla Liptona” bo chciałam je w ten sposób uhonorować.

Wiem jednak,  jak bardzo nie lubicie zaśmiecania tego miejsca, dlatego ustaliłam taką cenę, by wystarczyło na jedzenie dla kotów. Można to prosto policzyć – miesiąc reklamy = miesiąc żarcia popularnej firmy dla dwóch kotów.

Mam nadzieję, że jeśli się tu pokaże jakiś baner, nie pogniewacie się.