sprzątanie wyczynowe

Dlaczego nie przerażają mnie świąteczne porządki? Bo sprzątam codziennie. I na tym mogłabym zakończyć tę notkę ale mam przygotowane gotowanie a u mnie to się wiąże z ciężkim atakiem grafomańskim. 

 O czyszczeniu grzejników od środka już było, o najskuteczniejszym pucowaniu skorup zza szyby też już było to teraz będzie o praniu.

Parę lat temu, żałuję że nie wcześniej,  szczęśliwie przeszłam metamorfozę i z perfekcyjnej pani domu stałam się perwersyjnym obibokiem. Na czym to polega? Zamiast szorować, pucować, wycierać, polerować  i  układać a przy tym wrzeszczeć na domowników cieszę się, że tego nie robię.

Miało być o praniu, czyli do brzegu daleko.

Kiedy kupiliśmy dom, nie było w nim żadnych podłączeń, był tylko prąd. I tak miałam dobrze, bo na naszym podwórzu była czynna studnia, co prawda pompowanie wymagało sporo siły, ale  woda była.
Wstawałam raniutko, wybierałam popiół spod kuchni i szłam po drewno i węgiel. Rozpalałam pod kuchnią i kiedy już miałam pewność, że ogień nie "zdechnie", szłam po wodę. Tam i z powrotem, na kuchni mieściło się trzy spore garnki, to wystarczało na początek.
Czasem pranie moczyło się w wanience całą noc. Teraz wykręcałam je i wkładałam po kilka sztuk do pralki.  Pralka była prostym urządzeniem. Walcowaty pojemnik z silnikiem na spodzie, silnik obracał tarczą, która powodowała kręcenie się zawartości pralki. Na dole była dziura, do dziury przymocowany był wąż, którym spuszczało się brudną wodę. Czystą wlewało się wiadrem z góry.
Najpierw jasne i delikatne, na kilka minut. Pralka prała a ja w tym czasie dokładałam pod blachę i grzałam wodę. Potem wyciągałam z pralki pojedyncze sztuki i wkładałam następne. Pranie można było odciskać  wyżymaczką ale ja wyżymaczkę wymontowałam bo wolałam wykręcanie w rękach, jakoś mi to szło szybciej. Najtrudniej było z dżinsami, kurtkami i pościelą.
Wszystko płukałam ręcznie, między jednym a drugim czy trzecim płukaniem trzeba było wylać z pralki brudną wodę, wynieść ją za szopę na koniec ogrodu,  przynieść czystej, dolać gorącej, dosypać proszku. Tak w kółko aż do ostatniej sztuki. Potem to mokre pranie wieszałam na ganku aby obciekło. Zimą zamarzało na blachę. W kuchni od ściany do ściany wisiały sznury i na nich to wszystko się suszyło.

Latem było dużo lżej. Ustawiałam sobie pralkę koło studni, do pralki wlewałam gar wrzątku a resztę wody prosto ze studni i prało się błyskawicznie, nie trzeba było biegać z wiadrami tam i z powrotem a suszyło się na sznurach rozpiętych między drzewami w sadzie.
Miałam potem wirówkę - takie małe, złośliwe urządzenie, które skakało po kuchni czyniąc straszny hałas.

Nie przerażajcie się, nie gromadziłam olbrzymich ilości brudnej odzieży. Było tego dokładnie tyle samo, co teraz. Dziś na przykład piorę dwa razy - czyli jedna pralka jasnych rzeczy, tak z cztery kilogramy i druga z ciemnymi, z sześć kg.
Piorę i piszę. Jak się skończy prać to mnie pralka zawoła, wyciągnę wszystko prawie suche i już.