pierwszy trup

Nie wiem, czy mąż Blondyny wyczuł sprawę, czy się czegoś zaczął domyślać, czy też któraś baba mu coś powiedziała, w każdym razie ni z tego ni z owego zaczął sprzedawać dorobek. Co prawda zaraz po ucieczce żony swej wiarołomnej (ja to nazywam ładnie bo przecież nie napiszę tak, jak mówi on, czyli coś o samicy psa i takie tam) stwierdził, że ona nic do małżeństwa nie wniosła więc nawet te szmaty których nie zabrała jej się nie należą ale z sądami różnie bywa i gdyby ta (nie nazwę Iwonki tak jak on) chciała się rozwodzić to sądy są zawsze po stronie tych…tu użył określenia jakim nazywa się potocznie kobietę zarabiającą ciałem, co jest krzywdzące bo Iwona podaje zupę i drugie danie a nie daje za pieniądze się.

 Namotałam bo się wstydzę tak dosadnie pisać jak on bluzga, bo mi się może od tego przeklinania komputer zepsuć albo coś.

Przeżył więc mąż Blondyny okres żałoby, czyli był wściekły, zemścił się, rozpaczał a teraz już myśli dość trzeźwo. Jak będziecie jechać tramwajem kursującym między Bronowicami a Nową Hutą to patrzcie na tramwajarzy. Ten, któremu wystają rogi niczym pantograf to właśnie on. Dobra, nie było to ładne z mojej strony ale jakoś go nie lubię i dlatego podałam te charakterystyczne znaki do wiadomości publicznej.

Nie mieli tego dorobku zbyt wiele. Na pierwszy ogień poszedł komputer Iwonki, potem telewizor i komplet wełnianej pościeli. Została jedna poważna pozycja – samochód kupiony kilka lat temu po okazyjnej cenie od brata kolegi kumpla, który wyjeżdżał na stałe za granicę. Cena była naprawdę okazyjna, brat kolegi kumpla  wyraźnie się śpieszył, wtedy za takie auto można było krzyknąć ze trzydzieści tysiaków a Robert (och, miałam nie wymieniać imienia bo go naprawdę namierzycie w tym tramwaju) zapłacił dużo, dużo mniej.

Auto stało i rdzewiało bo nie było  gdzie jeździć i teraz sprzedaży nadszedł czas, oczywiście  przez piiiiiiii bo jej nic nie da, niechby została goła podłoga a tej (tu nie napiszę jak ją nazwał, albo napiszę bo nie wiem jaki jest synonim słowa wywłoka) nie da nic. Koniec z przeklinaniem.

Samochód swoje lata miał ale stał a nie jeździł więc nie był zniszczony, ale Robercik wpadł na szatański pomysł. Bo na liczniku nie było wiele, a gdyby się tak pozbyć rdzy i machnąć elegancko nowy lakier to pójdzie do ludzi jak nówka nieśmigana. Jak myślał, tak zrobił. Nie wiem, ile zapłacił mechesowi ale chwalił się, że kilka tysięcy. W każdym razie auto naprawdę lśniło i z daleka mogło wyglądać jak nowe. Tak właśnie je zachwalał – prawie nówka nieśmigana, stał w garażu i tylko woził mamusię do kościoła bo on sam przecież jeździ tramwajem. No tak. Wszystko cacy, ale chłopaki – cwaniaki na giełdzie wypatrzyli parę rzeczy i sprawa się rypła. Że lakier nie jest oryginalny to się poznali od razu bo na tym to nawet Waldemar by się poznał. Oj, a miałam dziś nawet nie pisnąć  o Waldemarze. Przepraszam, więcej nie będę.

Są branże, gdzie auta poznaje się z daleka. Na przykład w świecie taksówkarzy. Auto zostało rozpoznane bezbłędnie bo stało z kogutem na postoju kilka ładnych lat, a kiedy się wysłużyło, zostało odpicowane, licznik ładnie przekręcony i poszło "po mocno okazyjnej cenie'. Ale teraz już się nikt nie da nabrać bo jest warte ze cztery tysiące.

Napisałam – koniec z przeklinaniem i dlatego nie będzie o tym, co mówił mąż Blondyny, gdy wrócił z giełdy.

Ilustrację muzyczną dobrał Kneź