fitnes, czyli szczotką na kolanach

Muszę się ogarnąć i opamiętać bo to co ostatnio wyczyniam to jest nie do wytrzymania, sama od siebie mam ochotę uciec. To by nawet było interesujące, trzasnąć drzwiami i zostawić samą siebie. Trudno, będzie o mnie, jeśli kto ma coś innego do roboty to niech nie czyta bo lepiej grać w kulki niż czytać o marudzie. Tak tak, zrobiłam się nie wiedzieć czemu marudna i jeszcze trochę a zacznę na wszystko narzekać a wtedy mam przyrzeczone radykalne rozwiązanie - strzelba. Bo uważam, że nałogowi  malkontenci nadają się wyłącznie do odstrzału. Nie wierzycie? To zapytajcie ciotki Julki - na takich to tylko Fabiana i strzelby!

Nawet sny mam straszne. Dziś na przykład śniło mi się, że szorowałam jakiś pokój cały w drewnie, szorowałam stare dechy i nie mogłam sobie dać rady, bo miałam tylko ryżową szczotkę i wiadro wody. No, jaki człowiek w tych snach biedny? A w rzeczywistości  stoi porządna myjka ciśnieniowa, mop parowy itd. To nie, mnie się musi śnić blaszane wiadro z zimną wodą i ta szczotka. Bez kija! Nie ma ułatwień.

Wczoraj rano wydobyłam ze skrzynki (wydobyłam to jest bardzo dobre słowo bo u nas skrzynka się zacina i niełatwo się do niej dobrać) rachunek za prąd. Nie do wiary, calutki dzień martwiłam się, ile to w tym razem trzeba będzie zapłacić wyrównania i jak wysokie będą przyszłe raty, pewnie ze trzy stówki, no, dwoje ludzi i parę rybek a za prąd trzy stówki? Nawet już miałam w głowie plan oszczędzania prądu. Czyli - koszenie ręczne kosą, zmywanie też ręczne, pranie w pralce ale dopiero jak się uczciwie naskłada pełny wsad i żadnych placków, piekarnik zaplombować, akwarium sprzedać albo komu dać (nie ma chętnego i dzięki temu te ryby żyją) tak to bym te raśtagiery dawno wyniosła z domu. Prasować to ja nie prasuję prawie wcale, nie z powodu oszczędności tylko z lenistwa.

Tak do wieczora się nakręcałam ale tej koperty nie otwierałam bo się bałam! Wreszcie Krzysiek zobaczył bo on się nie boi żadnych rachunków tylko labiedzenia i zbolałej miny mej. Acha, tak na wszelki wypadek najpierw uszykowałam mu porządny obiad, pieczeń, sos, grzyby, sałatka, tak jak lubi, i piwo, a co. Wino oszczędzam dla siebie bo ja piwa nie lubię.

No i nadeszła ta chwila i żeby nie widzieć tego rachunku to się poszłam kąpać ale jak zaczęłam oszczędzać wodę to mi długo nie zeszło bo zmarzłam w wannie. To wylazłam i się doczekałam. Była nawet nadpłata. Żeby jednak nie było tak radośnie, następne rachunki są bagatela - 300 zł co miesiąc. Czyli wykręcanie żarówek i szorowanie podłóg ryżową szczotką jest możliwe. 

to się nawet na ganku nie mieści

a ten akurat kwitnie

Z tej chytrości postanowiłam jeszcze sprzedać te duże kwiaty pokojowe. No dobra, nie z chytrości tylko z braku miejsca bo wyniesione pod wiatę wyrosły przez lato i żaden się nie zmieści w domu, żaden! To rozwiesiłam po wioskowych tablicach ogłoszenia że sprzedam albo wymienię za karmę dla kotów. Bo się za darmo nie będą darzyć, to chyba wszyscy wiedzą. Albo i nie, bo się nikt nie zgłosił. Zawsze tak mam, wyrosną jak głupie a potem mi żal wyrzucić. Może powinnam uprawiać wyłącznie bonsai. Albo nic!

Kto doczytał do końca, ma honorową odznakę wiernego czytacza i zaproszenie na wieczór, znów będzie o tym Waldemarze.