Listy do M

Nie będzie obiektywnie, choćbym chciała to nie będzie, bo jak ma być, skoro mój ulubiony aktor, Maciej Stuhr wchodzi do mieszkania i przedstawia się słowami: „nazywam się Bałwanek Mrozek!”

Czyli cudownie odnaleziona rodzina, wiedziałam!

A wcześniej jeszcze jest taka scena – białe, metalowe łóżko, identyczne jak moje, w łóżku ktoś śpi. Dzwoni budzik, pierwszy zrywa się z oburzeniem kot śpiący na człowieku. Dokładnie tak samo jak u mnie.

Dalej nie będę Wam opowiadać filmu, napiszę tylko, że  potem już nie było tak, jak w moim domu. Mikołaj był paskudny i wredny, klął na dzieci, interesował się za to mamuśkami, które zresztą dziećmi też się za bardzo nie interesowały. Dzieci też aniołkami nie były, choć miały anielską urodę to były naprawdę niegrzeczne.

Akcja filmu toczy się w Warszawie, choć na chwilę przenosi się do lasu, gdzie pewien desperat wywiózł dla opamiętania swoją kłótliwą żonę. Jak ona się na niego darła, ludzie, jakbym słyszała siebie, aż mi się zrobiło wstyd. Znów się identyfikuję? W każdym razie będę pamiętała, że kłótliwe żony wywozi się w święta do lasu wilkom na pożarcie (albo coś w tym rodzaju). Ważne, aby to była wigilijna noc bo jest szansa, że kobieta jednak przemówi ludzkim głosem.

Film jest o samotności. Choć bohaterowie żyją w wielkim mieście, mają pracę, rodziny, mnóstwo zajęć a mało czasu, są samotni i sfrustrowani. Pragną miłości – rodzice kochają dorosłego syna i wszelkimi metodami usiłują pokazać mu, że synem jest się całe życie a  syn boi się powiedzieć rodzicom o swych wyborach nie chcąc ich zranić. Królowa o lodowatym sercu ukrywa swój dramat za parawanem luksusu i wyniosłości, dziecko rozmawia z nieżyjącą mamą i każda z postaci w tym filmie woła tak naprawdę o miłość. Nieważne są prezenty, choinka, wolny czas, jeśli nie ma tego najważniejszego, dlatego wszyscy rozpaczliwie usiłują odszukać sens Bożego Narodzenia.

Czy jest dużo śmiechu? Częściej się wzruszałam niż śmiałam, choć oglądając miałam uśmiech na twarzy cały czas. Chciało mi się wraz z aktorami śpiewać kolędy, chciałam się też mścić na tym patologicznym Mikołaju i się cieszyłam, jak rąbnął na lód. To chyba dobrze, gdy widz się tak angażuje?

To jest świąteczna komedia, są więc elementy świąteczne – renifer, pierniczki, choinka, prezenty i światełka. Ale jest też za lekką, komediową konwencją ukryte przesłanie – warto marzyć, marzenia się bowiem spełniają i tak naprawdę wszyscy pragniemy miłości, a  cuda zdarzają się nie tylko w wigilijną noc.

Mitja Okorn zrobił lekki, nieskomplikowany, zabawny film. Wiem, wiem, wszyscy będą podziwiać rolę Tomasza Karolaka bo jest w niej niesłychanie przekonujący, ja sama przez chwilę pomyślałam, że może on naprawdę jest taki wredny i cyniczny i dlatego tak dobrze gra. Jednak ja stoję przy swoim i podziwiam kunszt aktorski i chłopięcy uśmiech Maćka Sthura, czyli Bałwanka Mrozka.