z Gdańska

Piszę z recepcji hotelu, który położony jest w bardzo mrocznej dzielnicy, chciałam coś zjeść i weszłam do pubu po przeciwnej stronie ulicy a tam nagle ucichł gwar a pani bufetowa przerwała rozmowę i wyłączyła radio. Zapytałam, czy mogę tu coś zjeść a pani pomyślała chwilę i zaproponowała "flaczki bo w zasadzie to tu nikt nic nie je". Piękne dzięki Ukasz!

Podróż miałam uroczą, jechałam w jednym przedziale z przesympatycznym panem, który częstował mnie piwem, co wyciągnął puszkę to ja nie chciałam więc pan wypił sam. Dzięki temu mieliśmy cały przedział dla siebie bo jak się otworzyło drzwi do przedziału to można było od samego powietrza mieć kaca, nikt się do nas nie ładował dobrowolnie, nawet pan roznoszący kawę cofnął się i nie chciał przyjąć zamówienia. Wyglądaliśmy jak para żuli! Ja spałam na jednej ławce, pan Janek na drugiej. Pozdrowienia, panie Janku! Po piętnastu godzinach podróży wysiadłam na dworcu w Gdańsku i jak zaczęło lać, tak lało jak z cebra całe popołudnie, Na chwilę poszłam zwiedzić ale się zaraz zgubiłam a poza tym mieszkam jak już pisałam w bardzo, bardzo interesującym miejscu. Jak wrócę do domu to napiszę więcej, a na razie idę zdobywać kolejne doświadczenia.

taki miałam widok z okna