wykopki

Byli umówieni na ósmą, ale po co tak rano zaczynać. Schodzili się więc powoli, snując się jeden za drugim jak ta mgła na polu. Każdy niósł swoją duckę. Kiedy dotarli na miejsce, gospodarz na rozgrzewkę poczęstował ich herbatą, wypili, aż się gorąco rozlało po umęczonych wczorajszą pracą mięśniach, załadowali się na czekający wóz, zagdakał silnik gospodarskiego traktorka i pojechali.

Nie było tego dużo, osiemnaście rzędów, tyle, że długich. Zanim podzielili się w pary, wypili znów  po szklance herbaty dla wzmocnienia krzyża i dla rozgrzania bo jesienne poranki już są zimne i zdążyli zmarznąć w drodze.

Jasiek z Bogusiem, Paweł z Artkiem, Edek z Michałkiem a Kryśka z Maryśką ten ostatni kawałek przy szosie, tam jest najbliżej do wozu, żeby baby nie miały daleko chodzić z duckami. Jeszcze wypalili po papierosie i ruszył traktorek, ciągnący za sobą koparkę wyrzucającą z ziemi dorodne ziemniaki.

Zbierali pilnie schyleni i ducka za ducką wsypywali do paki wozu, a czas na kopanie był idealny, słońce wysuszyło ziemię i ziemniaki były gładkie, suche, nie oblepione gliną. Po godzinie zrobili sobie przerwę bo gospodarz honorowy i troskliwy, wiedząc, że ta praca wymaga wielkiego wysiłku, przygotował poczęstunek. W garnku zawiniętym w koc dla utrzymania ciepła miał usmażone z cebulą smakowite kawałki kiełbasy a w blaszanej bańce herbatę. Odwrócili ducki do góry dnem, usiedli na nich i jedli z apetytem, żartując z Kryśki i Maryśki, które poszły za krzaki po drugiej stronie szosy ale i tak wszystko było widać.

Zjedli, wypili, i znów zaterkotał traktor, i znów grzbiety pochyliły się nisko nad ziemią, i tylko prostowały się, gdy trzeba było złapać napełnioną duckę za uchwyt, jeden chłop z jednej strony, drugi z drugiej, zanieść do wozu, dźwignąć w górę i wysypać, a potem biegiem z powrotem, bo terkotanie traktorka było coraz bliżej.

Wreszcie koło południa, kiedy słońce mocno dopiekało, skończyli. Po południu byli umówieni u następnego gospodarza, teraz tylko załadować się na kopiasty wóz i pojechać po wypłatę.

Zeszli z wozu i czekając na gospodarza, usiedli pod rozłożystym orzechem. Jeszcze w bańce była herbata, wypili ją, a że sklep był blisko, Boguś poszedł do sklepu po papierosy i coś na wzmocnienie. Grzało słońce, grzała herbata, obok wozu z ziemniakami pod orzechem leżeli chrapiąc Jasiek z Bogusiem, Paweł, Michałek i Maryśka, a pozostali poszli do domu z trudem powłócząc nogami, bo to naprawdę ciężka robota.