aronia, czyli po co mi to

Podobno sok z aronii obniża ciśnienie? Nie wiem jak komu, mnie na pewno podnosi tak samo jak Artur albo spamerzy, o Artku i spamerach było nieraz to teraz napiszę o aronii. (Niejedna róża w bukiecie, niejeden Artur na świecie, nie dobierać sobie do głowy!)

Rośnie tego trzy krzaki i tak – w śliwkach jest pełno robaków, w gruszkach jest pełno os a aronia dorodna jak z obrazka, nic jej nie tyka, nawet kret tam nie ryje dziur i nawet koty się tam nie gonią! Ze śliwek robiłam dżemy wczoraj, normalnie, otrzepałam, pozbierałam, wypestkowałam, usmażyłam i gotowe. Z gruszek tez lubię przetwory, robię takie połówki gruszek w waniliowym syropie, zimą to się zjada jak rarytas. Aronia nadaje się na dżem i sok, dżem jest taki sobie, mam pełno innych owoców, ale sok, muszę przyznać, jest najlepszy. Trzyma się bez pasteryzowania, ma piękny kolor, smak i zapach. Dodaję do gotowania wiśniowe liście i smak jest wiśniowy. No to na co narzekam?

Właśnie, kolor. Należy ubrać rękawiczki i to grube, bo jak nie to ręce po 10 minutach zrywania owoców wyglądają jak dłonie trupa, który leżał miesiąc nieżywy w wodzie. No dobra, nie wiem, jak wygląda taki trup ale wyobraziłam sobie patrząc na swoje dłonie i paznokcie, bo mi właśnie rękawiczka pękła i mi się nie chciało wracać do domu. Sino-granatowe obwódki pod paznokciami zostaną jeszcze z tydzień chyba, że się wyszoruje do kości kwaskiem cytrynowym, acze, domestosem, zajzajerem i płynem  do kąpieli „10 sekund i zmieniasz karnację”. Nie żebym była rasistką, ale to płyn dla tych, którzy pragną się wybielić. Acha, i nie ma takiego środka, teraz to wymyśliłam bo mam atak grafomanii.

Zrywa się aronię błyskawicznie, bo w pobliżu rośnie grusza a na niej pełno nadgniłych owoców a w każdym siedzi stado os, jak się nudzą to latają dookoła i się bawią w „na kogo wypadnie tego żądlimy”. Potem wystarczy owoce umyć, zważyć i przesypać do garnka a potem to jest właśnie to co doprowadza mnie do szału najbardziej. Trzeba je trochę zgnieść, ja to robię tłuczkiem do ziemniaków i to jest pierwszy etap, jak się zachowa ostrożność to strzaska się sokiem trochę ręce i twarz i  tak metr powierzchni wokół garnka. Można postawić i gotować a naczynia i siebie tak z grubsza umyć. Acha, jak się gniecie to trzeba mieć zamkniętą gębę bo jak strzaska zęby to już żadne wybielanie nie pomoże!

To się gotuje, to się myje, to się szykuje buteleczki. Ugotowało się elegancko, to trzeba brać cedzak i odcedzić sok od owoców. Przy okazji strzaska się kuchenka, płytki za kuchenką, zlewozmywak, nowa spódnica i bluzeczka od Klaudii. Trzeba uważać bo to gorące a nie patrzeć, że brudzi! Potem jeszcze dodaje się cukier i znów się gotuje, a potem to już pikuś, lejek i chochelka i do butelek! Należy dodać, że sok z cukrem plami jakoś bardziej, jeśli to możliwe. Kawy nie trzeba pić bo jak się widzi taką kuchnię to się ciśnienie samo podniesie.

Druga zaleta soku z aronii – kuchnia lśni, bo do jej wysprzątania trzeba użyć tych wszystkich specyfików, o których już pisałam.

Wyglądam jak ofiara przemocy z tymi sinymi do łokci rękami!

Gdyby komuś ze wsi odbiło i chciał robić jaki dżem albo inny sok to niech przyjdzie, jest do oberwania cały krzak.