kiedy Ukasz był Łukaszkiem

Krąży po blogach temat „dziecko narobiło obciachu” to i ja się podłączę i Was zaproszę to się razem pośmiejemy. Oby! 

Największe salwy śmiechu wywołał pewien chłopczyk, śpiewający piosenkę o zimie. Tekst leci tak: „szczypie w oczy szczypie w uszy” i nawet dla dorosłego jest trudne, a co dopiero dla dwulatka, który śpiewał  tak „w cipie ocy w cipie usy my się zimy nie bojamy!”

Pod koniec lat osiemdziesiątych tata Łukasza  handlował bananami (i czym popadło, takie czasy) i tych bananów w domu zawsze było nie do przejedzenia, bo nie zawsze schodziły. Pewnego dnia przyjechał znajomy, który o tym nie wiedział i jak to gość, wiedząc, że w domu jest dziecko, przywiózł prezent – piękną kiść bananów. Łukasz zaczął skakać jak wariat z radości a ja zdziwiona zapytałam – dziecko, a cóż się tak cieszysz jakbyś bananów na oczy nie widział? A Łukasz palnął – bo mi nie kupujecie tylko tata trzyma w garażu!

Uczyliśmy dziecko ostrożności w kontaktach z obcymi i w trakcie rozmowy padły słowa ”porywacz” i „zboczeniec”. Mąż tak jakoś pobieżnie to wytłumaczył, na miarę małego dziecka po prostu. Generalnie rozmowa skończyła się na tym, że dorośli nie mogą zaczepiać dzieci. Po jakimś czasie Łukasz pojechał na kilka dni na wieś do ukochanej babci, która ma go za ósmy cud świata i wszystkim się wnukiem chwaliła, zwłaszcza swoim koleżankom. Rozmawiały tak koło sklepu, czyli centrum informacji i rozrywki i jedna z pań zagaiła:

 – Chłopczyku a od kogoś ty jest?

Na co Łukasz odparł – czy pani nie wie że nie wolno zaczepiać dzieci?

- A dlaczego – zdumiała się kobieta.

- Bo może pani jest porywającym zboczeńcem!

Teraz Wy:)