Jakim Cię widzą tak Ci ufają

Poszłam do banku, któremu powierzyłam swoje oszczędności, aby dowiedzieć się co tam dobrego się dzieje na moim koncie i co zrobić, by działo się jeszcze lepiej. Bank taki sobie, szału nie ma, przeciwnie, nie ma odrobiny intymności i czekając na swoją kolej czułam się zakłopotana słysząc, o czym rozmawiają inni klienci. Sprawdziło się powiedzenie, że świat jest mały bo znajome małżeństwo omawiało warunki kredytu i choć wlepiłam wzrok w ulotki to i tak czułam zażenowanie jak bym podglądała kogoś w intymnej sytuacji.

Wreszcie przyszła moja kolej i ktoś zaprosił mnie do swego biurka tekstem „już można”. No właśnie, i w tym rzecz, że ja nie wiedziałam, kto to jest. Chłopak na oko 22 lata, wyżelowane włosy, pryszcze na twarzy, rozpięta kolorowa koszula, jasne spodnie i sportowe buty. Wyglądał raczej jak sprzedawca telefonów albo zaoczny student dorabiający sobie w sklepie u taty. Może jest na praktyce, może to kolega któregoś pracownika i robią sobie żarty? Ale w banku? Nie mając czasu na zastanawianie się przeprosiłam, mówiąc, że jeszcze muszę zadzwonić i wyszłam na chwilkę.

Nie wiem, czy ten chłopak był kompetentny, może akurat był świetnym doradcą i dzięki niemu mogłabym zarobić bo znalazł by dla mnie najkorzystniejszą lokatę na rynku ale nie wzbudził mojego zaufania. Obsłużyła mnie uprzejma dziewczyna, profesjonalistka, widząc moje skrępowanie (znajomi w dalszym ciągu przy biurku obok negocjowali warunki kredytu) znalazła optymalne dla nas warunki i załatwiłam to co chciałam.

To tylko przykład – bo łatwo oburzać się na brak tolerancji i wytykać małostkowość. Jednak co innego uśmiechnąć się na widok kiczowatej gipsowej żyrafy na posesji akceptując prawo do ekstrawagancji (zamiast rzucić jadowicie – co za dziwaki) bo mi taka żyrafa w niczym nie przeszkadza. A w banku, w urzędzie, wszędzie tam, gdzie oczekuję kompetencji i rzetelności, miejsca na ekstrawagancję nie widzę. To ja  mogę tam przyjść z jaskrawą zieloną torebką, w czerwonych butach i nikt się nie zdziwi. Bo w tej torebce mam pieniądze, którymi ma się zająć konserwatywnie ubrany bankowiec.