ech

 Mieszkamy tu prawie trzydzieści lat i przez ten czas mieliśmy jedną lekarkę rodzinną. Do przychodni chodziliśmy rzadko bo jak ktoś pracuje na swoim to nie ma czasu chorować. Ta przychodnia jest miejscem, gdzie się wszyscy znają. Nie ma terminów ani zapisów, jeśli trzeba to od ręki pobierają krew na badania, robią ekg, mierzą ciśnienie albo o zgrozo każą wejść na wagę. Bez problemów dostawałam skierowanie do sanatorium (jedź dziecko jedź z tym kręgosłupem ale w domu też ćwicz te mięśnie muszą być jak gorset) a kiedy potrzebna była jedna czy druga operacja, wychodziłam z gabinetu dokładnie poinformowana - co mam załatwić, gdzie jechać i co mnie czeka. 

Pani doktor miała sporo ponad siedemdziesiąt lat odeszła z pracy z powodu ciężkiej choroby. Kiedy w zeszłym roku,  a może to było dwa lata temu zawiozłam Krzyśka do przychodni, zastaliśmy nową lekarkę - była to jej córka. Zawiozłam Krzyśka bo osioł sam by nie poszedł a z trudem chodził, wolałam dopilnować żeby nie zwiał spod drzwi. Akurat w gabinecie była też studentka, do której lekarka powiedziała, zaglądając do karty Krzyśka - zobacz, ten pan ostatnio był u lekarza kiedy ciebie nie było jeszcze na świecie. Panu podskoczyło ciśnienie na widok blond-piękności i kiedy ta mierzyła mu ciśnienie, o mało nie rozerwało ciśnieniomierza.

Po badaniu dostał tabletkę pod język i został na korytarzu a lekarka zaprosiła mnie do gabinetu, wręczyła recepty i skierowania informując, co robić by mąż jeszcze trochę pożył. Uwielbiam ten rodzaj humoru. 

Teraz niedawno, jakoś w grudniu, poszłam znów z tym kręgosłupem. Już wiedziałam, że tej starszej pani doktor nie ma, musiałam więc iść do tej młodszej. Bałam się trochę bo to jednak daleko i jeśli nie dostanę zlecenia na zastrzyki to kto mnie będzie woził, a może mnie spławi i każe brać paracetamol, różnie bywa. Nowa lekarka, mogą być nowe porządki. 

Kolejka była ale siedziałam cierpliwie a kiedy zostałam zaproszona do gabinetu,  nie mogłam wstać z krzesełka. Usłyszałam wówczas - a czemu pani nie powiedziała pielęgniarce, że tak cierpi, trzeba wchodzić przez zabiegowy, zaraz zrobimy zastrzyk. 

Pani doktor była równie troskliwa jak jej matka. Cierpliwa, spokojna, a do tego z humorem i wesoła. Nie wesołkowata tylko uśmiechnięta.  Uprzejma. Z drukarką i laptopem na biurku. Już to sprawdzimy, już to drukujemy, proszę się nie martwić, będzie dobrze. Jeszcze tego spróbujemy. 

Dobrze mieć taką przychodnię. Ja jestem trudnym pacjentem i nie ufam żadnemu lekarzowi. Na sam widok przychodni skacze mi ciśnienie, dostaję miesiączki a zęby przestają mnie boleć.  Myślę, że zaufanie do lekarza rodzinnego jest niesłychanie ważne. A mieć taką lekarkę jak my to wielkie szczęście. 

Wczoraj rano dowiedziałam się, że nasza pani doktor zginęła tragicznie w wypadku samochodowym.  Ech, jakie to życie jest niesprawiedliwe. 

na koniec opinia z portalu znany lekarz

Po przenosinach z miejskiego molocha no wieś - szok. Zapisy - nie ma, przyjmie jak przyjdziesz i jeszcze poradzi kiedy przyjść żeby nie czekać nawet 15 minut... zamiast 3 minut wywiad trwał chyba z dziesięć.. I co ciekawe oprócz tego że zostałem potraktowany jak Człowiek a nie jak pacjent rzeczywiście wyleczyła Oby było więcej osób którym się chce!