kozy nie będzie

Z powodu kozy znów mi się odsunęła jakaś szufladka ze wspomnieniami. Koza bardzo by się przydała, kiedy widzę ulatujące z pieca gazowego pieniądze, robi mi się słabo a to dopiero początek grzania.

Chyba nikt nie pomyślał, że chodzi o żywe, meczące zwierzątko? Dość to kuszące – chodzi sobie Klarka po ogrodzie, pod porzeczką wyleguje się kot, koło jabłonki pasie się kosmata kózka, słońce dogrzewa, żółcą się w trawie mlecze, na kwitnących czereśniach nawołują się szpaki..

Niestety, chodzi o piecyk, w którym można rozpalić ogień i grzać się. To nie jest taka prosta sprawa, sam piecyk można kupić ale instalacja, montaż, podłączenie do komina, zabezpieczenie podłogi i ścian – to jest najtrudniejsze. Dlatego tej zimy kozy nie będzie.

Jestem jedną z niewielu blogerek pamiętających czasy, gdy żyło się bez prądu,  co wcale nie znaczy że jestem staruszką urodzoną przed pierwszą wojną światową. W takim miejscu się urodziłam – daleko od słupów elektrycznych.

Pamiętam więc doskonale wiszące na ścianie lampy naftowe. W zimowe długie wieczory stół kuchenny wysuwano na środek kuchni a lampę stawiano na stole. Przy jej świetle grałyśmy z dziadkiem Fabianem w karty. Dorośli chodzili do stajni z naftową latarnią. Taka latarnia zbudowana była ze zbiornika na naftę, pyska z knotem i szkła. Jak łatwo można było się potknąć i spowodować pożar! Stajnia była drewniana, zwierzęta miały pościeloną słomę.

Ale i tak to wszystko jest niczym w porównaniu z choinką u stryka (nie poprawiać). U stryka oprócz siedmiu kotów wielkich jak smoki była najpiękniejsza choinka. Nie chodzi o to, że było to jakieś szczególne drzewko bo iść do lasu i uciąć świerczka to każdy potrafi. U stryka choinka sięgała do sufitu, ubrana w bibułkowe ozdoby, obwieszona cukierkami, bombkami i łańcuchami, przykryta anielskim włosem, cudowna! Na gałęziach miała przyczepione drucianymi klamerkami prawdziwe świeczki – macie pojęcie? W drewnianym domu. I jakoś się chałupa nie spaliła. Choć mogła, bo przypominam sobie, że jeden z kotów miał na imię Kretyn, ale to już całkiem  inna historia.