biała jak córka młynarza

Od paru, no, powiedzmy – dziesięciu lat nie opalam się prawie wcale. Niby od zawsze wiedziałam, że opalanie szkodzi ale nie przejmowałam się tym. Nie lubiłam być biała. Kiedy tylko mogłam, korzystałam ze słońca leżąc plackiem na plaży czy w ogrodzie i smażąc się jak skwarek.

Najtrudniej jest opalić nogi z boku i ręce od człowieka, to znaczy od środka. To znaczy nie od strony kości tylko od tułowia. Motasz, Klarka, weź się ogarnij.

Od marca do października byłam pięknie, równo opalona. Znajomy twierdził, że po tym można poznać próżniaka, ale ja się z tym nie zgadzam, ponieważ skrzętnie i z poświęceniem wykorzystywałam każdą wolną chwilę, aby wyjść na słońce. Ludzie jeszcze chodzili w szalikach a ja już miałam opalone nogi.

Nigdy za to nie korzystałam z solarium i wcale nie dlatego, że szkodzi. Gdzie tam. Nie szłam do solarium bo się wstydziłam rozbierać a chodzić na solarium w kostiumie? Nawet  jak na mnie to za duże dziwactwo.

Nie chwalę się zbytnią mądrością więc nie ma śmiechu, tak było. Białe ciało (moje) wydawało mi się brzydkie. Zresztą zdarzało mi się słyszeć często komentarze dotyczące wyglądu. Część osób mówiła - jesteś pięknie opalona, natomiast inni rzucali – nie boisz się raka?

Lubiłam czuć dotyk słońca, mieć rozgrzaną, pachnącą, brązową skórę, chodzić z odkrytymi ramionami, widzieć na gołym ciele „kontrasty”. Za to kochałam lato i niestraszny był mi żaden upał.

Aż pewnego dnia spojrzałam w lustro i zobaczyłam twarz swojej mamy. Tak bardzo mnie opalenizna postarzyła. Potem miałam dość poważny kłopot związany ze zdrowiem, potem znów dostawałam od słońca wysypki. Aż któregoś roku ze zdumieniem stwierdziłam, że zupełnie, ale to zupełnie nie zależy mi na tym, by się opalić. Ale i tak dużo chodzę po polu więc twarz, ramiona i nogi mam muśnięte słońcem. Twarz traktuję kremem z wysokim filtrem, natomiast moje obolałe ramiona są bardzo wdzięczne za wygrzewanie na słońcu.

Dalej nie mogę pojąć i nie pamiętam, z jakiego powodu tak bardzo mi zależało na opaleniźnie. Teraz chodzę blada jak śmierć na chorągwi i w niczym mi to nie przeszkadza. Mieć białe nogi to wstyd?