na stare lata

Na stare lata mi się trafiają fajne rzeczy i jak tu nie skorzystać, kiedy jasnym się staje, ze teraz albo nigdy. Wstyd się przyznać, ale ja świata nie widziałam i nie wiadomo kiedy życie zaczęło nabierać galopu. Młodym się wlecze a starszym to rok po roku mija nie wiadomo kiedy i nagle się okazuje, że dzieci dorosłe, drzewa, te przez nas posadzone, są największe w okolicy, pies jeden i drugi dożył starości..i przychodzi świadomość - też  nie będę żyć 150 lat, o czym wcześniej nie wiedziałam, to jasne, dlatego odkładałam te wszystkie sprawy nie wiadomo na kiedy.

Po porannym przeglądzie blogów (tak tak, codziennie tu wchodzę i najpierw patrzę, co tam u kogo nowego) przeczytałam na blogu "Raptularz z Irlandii" że jestem blogową celebrytką. Roześmiałam się na głos bo blogowi celebryci byli w Gdańsku na forum a ja się tam czułam jak myszka, nikt mnie nie znał i nikt na mnie nie zwracał uwagi, co nawet przy stole na wieczorku integracyjnym było powodem żartów - sześć milionów wejść i nikt nie zna jej bloga, śmialiśmy się wszyscy z tej "sławy" bo nie ma się co obruszać, taka ta popularność.

Ale i tak coś znaczę, bo z powodu pisania bloga zostałam zaproszona do kina. Kino jest w Warszawie, mam jechać, obejrzeć film i potem Wam napisać, czy mi się podobało. To będzie trudne, bo ja tak mam, że mi się wszędzie podoba właśnie z tego powodu, że nigdzie nie bywam i te wszystkie miejsca i zdarzenia są dla mnie nowe a ja chłonę jak dziecko, nakręcam się i jeszcze długo żyję tym wydarzeniem. Jadę jutro, to napiszę Wam o wszystkim dopiero w niedzielę. Może tym razem się powstrzymam od opisu podróży.