rusza taśma..(3)

Ludzie

Z powodu trudnych warunków  rotacja zatrudnienia była ogromna i w gazetach ciągle wisiały ogłoszenia zachęcające do pracy w mleczarni. Pracownikom zamiejscowym zapewniano zakwaterowanie w hotelu pracowniczym lub na prywatnych kwaterach i głównie to przyciągało dziewczyny, chcące wyrwać się z rodzinnych miejscowości.

Były młode, zdeterminowane, nie chciały siedzieć na wsi w  domu i często nie miały tam po co wracać. Dla nich praca w mieście była społecznym awansem. Pochodziły z małych, biednych wsi, miały wykształcenie takie, jakie dawała zawodowa szkoła położona najbliżej ich miejscowości, były więc dziewiarki, kaletniczki, rolniczki i kucharki. Jedna z dziewczyn miała tytuł mechanizatora rolnictwa i umiała zepsuć i naprawić każdą maszynę a jeździła na widłowych wózkach jak rajdowiec.

Mężczyźni przychodzili z nakazem z urzędu pracy. Po dwóch tygodniach zwalniali się albo zostali wyrzucani dyscyplinarnie. Taki Romek był. Pijak nietrzeźwiejący. Przychodził do roboty pijany, pił litrami kefir i rzucało go konwiami po chłodni aż do przerwy. Był agresywny. Raz Romek zasnął na palecie. Wózkarz wywiózł go wraz z tą paletą za bramę i zostawił na chodniku. Odbyło się to na oczach całego zakładu. Na drugi dzień Romek zaczepił mnie w autobusie pytając – ty, Matczysko, co ja wczoraj nawywijałem?

Przezywali mnie Matczysko, bo raz czy dwa mąż jadąc na swoją zmianę (pracował w hucie) przywiózł mi na kilka godzin do pracy dziecko. Syn grzecznie stał, czekając na mnie na przełączce nad halą, a z dołu dziewczyny machały do niego mówiąc, że matczysko zaraz się nim zajmie. Rzeczywiście zastąpiły mnie abym mogła wcześniej wyjść. Przez ten czas, gdy czekał, biegały do niego, nosząc mu jogurty i serki.

Kilka dni później jeden z pracowników przyniósł szczeniaka komuś, kto obiecał dać za niego butelkę wódki, niestety, ten ktoś się rozmyślił. Właściciel bez zastanowienia chciał tego szczeniaka ukatrupić, wtedy dziewczyna, z którą stałam przy taśmie rzuciła mu dwadzieścia tysięcy, wzięła szczeniaczka i zaniosła do szatni a po pracy oznajmiła, że jedzie wraz ze mną do Łukasza, mojego syna,  bo ma dla niego prezent. W taki sposób trafił do nas Bobas, najlepszy i najmądrzejszy pies na świecie. Karmiony twarogiem wyrósł wielki jak smok. Umiał sobie otwierać jogurty i serki. Był w naszej rodzinie kilkanaście lat.

cdn.