bez kompleksów, czyli co jest ciekawego w okolicy

Nadchodzi, a właściwie już jest, sezon na gości. Takie kilkudniowe odwiedziny ze zwiedzaniem Krakowa przy okazji, albo odwrotnie – zwiedzanie Krakowa i odwiedziny przy okazji, obydwie wersje są dobre, trzeba tylko się umówić i doprecyzować oczekiwania. Do towarzystwa się nie bardzo nadaję, najbardziej odpowiadają mi goście samoobsługowi w sensie wycieczek, czyli ja zostaję w domu   zajmując się swoimi sprawami a gość, mając plan działania, realizuje go. Wieczory i kawał nocy spędzamy na wariackich wygłupach i śmiertelnie poważnych rozmowach, przy których nie może zabraknąć wina i dobrego jedzenia.

Mam taką żelazną trasę, którą albo polecam, albo któreś z nas po prostu robi za przewodnika. Zosiu, wybacz, wiem, z przewodnikiem jest sto razy lepiej i ciekawiej.

Uwaga! Pogrubienia teksu są linkami.

Znakomity sposób odwiedzania i zwiedzania ma Parafka, takich gości uwielbiam.

W zależności od kondycji i chęci pokonujemy trasę Wawel – Rynek, czasem Skałka, rzadziej Podgórze. Od paru lat koniecznie schodzimy do krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów. Teraz chyba trzeba będzie jeszcze jeździć do Łagiewnik.

Najbardziej lubiłam gościć dzieci.  Jeździliśmy na Kopiec, potem do ogrodu zoologicznego a na koniec do Aquaparku.   Do sieciówek, gdzie są mega-niezdrowe bułki z kotletami i napoje robiące dziury w zębach i w żołądkach też jeździliśmy, ale kochani rodzice, oddający swoje pociechy pod moją pieczę, to było dawno i nie ma co teraz tego wypominać.

Najtrudniej pokazać coś ciekawego w najbliższej okolicy, bo przy takiej bliskości Krakowa wszystko blednie. Jedziemy na spacer do Ojcowa albo do Dolinek Będkowskich. Czasem do pobliskiej galerii, jednej czy drugiej, czemu nie. Nie dziwcie się, nie każdy ma blisko do Ikei.

Do brzegu daleko, ale chyba zauważyliście, że już nie piszę, jak opętana, codziennie, więc mogą być nieco dłuższe notki.

A najciemniej pod latarnią!  Nieraz włóczyłam  gości po Krakowie, wiozłam do klasztoru do Czernej na mszę, pokazywałam setny raz kościół Mariacki, a u nas jest taka parafia. 

Niedawno miałam okazję zwiedzać nasz kościół z przewodnikiem. Ile ja się dowiedziałam ciekawych rzeczy, zarówno o kościele, jak i okolicy! Czy wiecie, do czego służył babiniec? Myślałam, że to część kościoła, przedsionek, gdzie stoją kobiety. Owszem, ale to nie wszystko. Miejsce to służyło przede wszystkim kobietom ciężarnym, którym podczas mszy robiło się słabo, mdlały i powodowały zamieszanie. Dlatego lepiej dla wszystkich było, gdy zajmowały miejsce blisko drzwi.

Czy wiecie, do czego służyła kostnica?

Teren wokół kościoła służył do pochówku, ale przecież nie był zbyt rozległy a w kryptach spoczywają wybitnie zasłużeni. Chowano więc zmarłych na krótko, aby tylko trochę struchleli, a potem ich kości wykopywano i składano w kostnicy. Kiedy kostnica się zapełniła, robiono zbiorowy pogrzeb jeszcze raz, na specjalnym miejscu.

Jest nasz szesnastowieczny kościółek pełen malowideł, rzeźb, wotów. Jest renesansowa polichromia, jest charakterystyczny zapach drewna. Budynek powstał w 1553 roku, bliskość Kurii spowodowała bogactwo przypadkowych przedmiotów, bo wszędzie tak się dzieje – w mieście kupujemy sobie nowe a to stare może się wam tam na wsi jeszcze przydać – i teraz są tu te „przydasie” – średniowieczne ornaty, naczynia liturgiczne, obrazy, meble.   

Nie wstawiam więcej zdjęć bo sami wiecie, jakie  robię fatalne fotografie.

Kochani goście, myślę, że zwiedzanie naszego kościółka będzie od teraz obowiązkowe. Chyba, że nie będziecie mieć czasu albo chęci na spacer do Modlnicy.