bo dziecko lubi

Współczesne babcie często pracują zawodowo i nie ma mowy o etatowym wychowywaniu wnuków. Etatowo, czyli tak, jak moi teściowie zajmowali się dziećmi szwagra - przez piętnaście lat zaprowadzali je do przedszkola i do szkoły, odbierali je stamtąd i zajmowali się nimi w swoim mieszkaniu aż do wieczora. To bardzo poważny obowiązek i wielka odpowiedzialność.

Myślę, że ja bym się do tego nie nadawała, dzieci mają mieć przede wszystkim rodziców.

Częściej jest tak, że wnuczek zostawiany jest pod opieką dziadków sporadycznie i okazyjnie.  Uważam, że pomoc przy małym dziecku jest bezcenna i wspaniale jest mieć wsparcie w matce jednej czy drugiej. Panowie zazwyczaj podporządkowują się i robią to, co im każe żona. Dobrze jest mieć zostawić malucha u mamy i jechać załatwić swoje sprawy albo choćby wyrwać się raz na jakiś czas z domu do znajomych czy gdziekolwiek, gdzie wszyscy są dorośli.

Nie będę tu pisać o patologicznych rodzinach, o roszczeniowych, bezczelnych mamuśkach, o matkach-pijaczkach i awanturnicach. Będzie o zwykłych kobietach.

Jeszcze muszę dodać, że nie jestem obiektywna i prawie na każdą babkę patrzę podejrzliwie a zwłaszcza na babki, które mają pod opieką dzieci synowych. To dziwne, ale z jakiegoś powodu dzieci synowej są traktowane inaczej niż dzieci córki. Oczywiście, że nie wszystkie, nie chcę tu nikogo obrażać.

Rozpętała się wśród znajomych poważna dyskusja i przeniosła się do domu. Ja się nie będę kłócić ale mam blog i zamierzam go wykorzystać do wyrażenia swoich poglądów.

Chodzi o żywienie niemowląt i małych dzieci. Po pierwsze – matko wszystkowiedząca – sama miałaś dzieci ponad dwadzieścia lat temu, więc dużo mogłaś zapomnieć, czasy się zmieniły, kup sobie książki albo poczytaj na ten temat w Internecie(omijając fora i blogi)

Jeśli synowa prosi, by nie dawać jakiegoś jedzenia dziecku, bo mu to szkodzi, uszanuj to, to nie jest jej wymysł, zrozum, że możesz spowodować bardzo poważną chorobę. Czy zdajesz sobie sprawę, że biegunka u małego dziecka szybko prowadzi do odwodnienia i maluch może nawet umrzeć?! I czekolada nie jest lekarstwem na rozwolnienie!

Tu się pożalę –  teściowa dawała mojemu małemu synkowi truskawki, po których był cały w bąblach i surowe żółtka (kogel-mogel) gdy tylko nie widziałam. Bo dziecko lubi. 

Jakoś moja mama mogła zrozumieć i zawsze pytała, czy można coś dziecku dać a matka męża nie była w stanie tego pojąć. Ale to było dawno, daliśmy radę, trafiłam na znakomitego lekarza,  który uczył nas, leczył, odczulał i wszystko dobrze się skończyło.

Koronnym argumentem w dyskusji jest – niech się przyzwyczaja od małego a poza tym przecież nie wiadomo, czy jest alergikiem.  Do brudnych owoców (my jedliśmy i żyjemy) do oblizywania smoczka i łyżeczki (wszyscy tak robili) do słodyczy i gazowanych napojów. Ok, jesteś dorosła, czy jesz łyżką, którą ktoś oblizał, czy chciałabyś, aby ktoś cię karmił brudnymi rękami? Przyzwyczaj się! Dorosły ma w buzi naprawdę różne bakterie, po co to dawać dziecku, pytam się?

Dziecko jest całkowicie bezbronne, nie róbcie mu krzywdy na złość synowej nawet, jeśli jej nie lubicie.