niedziela, 3 stycznia 2021

niedziela skażona poniedziałkiem

 

Nieodwołalnie kończy mi się prawie dwutygodniowa laba. Prawie dwa tygodnie nie umiałam powiedzieć, jaki jest dzień. W piątek myślałam, że rano będzie poniedziałek!   Czy wbiję się w odzież w której zazwyczaj pracuję, prawdopodobnie nie dopnę spodni a bluzeczka trzaśnie w biuście!

Raz na zawsze napiszę tym, którzy dopytują się z zaciekawieniem – a co wy robicie skoro hotele zamknięte? A wcześniej jeszcze padały pytania – a co robicie jak szkoła zamknięta?

Po pierwsze – zasada jest taka – jeśli szef, obojętnie w jakiej firmie, wymaga obecności to ja do pracy idę i tego nie kwestionuję. Po drugie - jakoś nikt się nie pyta, co robię w pracy w soboty czy niedziele.  Na tym mogłabym skończyć tłumaczenie.

Co ja robiłam przed świętami w pracy. Na moim piętrze rzeczywiście gości nie było, dlatego wykorzystałam to i wymieniłam narzuty,  firanki i zasłony. A przedtem umyłam myjką elektryczną wszystkie lustra. To nie jest tak, że koordynatorka stoi nad nami i każe nam to robić, nie. Każda z nas odpowiada za określoną ilość pokoi i części wspólnych i staramy się dbać o wszystko na bieżąco ale są prace bardziej czasochłonne i wymagające staranności a przy gościach trzeba pracować szybko i nikt nie będzie czekał aż wypoleruję lustro na szafie.    Muszę też pamiętać o odkamienianiu czajników i rozmrażaniu lodówek.

Niedawno mój kolega opowiedział mi, że zaczął oglądać jakiś film o pracownikach hotelu i nie mógł patrzeć bo ciągle myślał o mnie, że ja też mam tak ciężko.  Po części to jest prawdą, jeśli gości jest dużo to mamy wózek załadowany do pełna brudną pościelą i łatwo nie jest, ale w porównaniu z pracą w szkołach  w hotelu jest dużo czyściej i spokojniej a film jest przejaskrawiony. Lubię moją pracę i od jakiegoś czasu już nie szukam innej.

Pracujemy dla Uniwersytetu, mamy nie tylko pokoje hotelowe ale również akademickie, a przecież studenci nie opuścili akademików z powodu pandemii, wielu z nich mieszka u nas kolejny rok, pracują, uczą się. Trzeba utrzymywać w czystości części wspólne, hole, korytarze, klatki, windy, kuchnie, pralnie, suszarnie. I to również są nasze zadania.

Niedawno zaglądałam do archiwum bloga. klik. Wkrótce będzie rok, odkąd nosimy maseczki. Żadna nie chorowała, mam nadzieję, że doczekamy w zdrowiu szczepionki i wszystko będzie dobrze.

 

 

33 komentarze:

  1. Życzę każdemu a tu i teraz najbardziej tobie, żebyś w zdrowiu doczekała szczepienia��

    OdpowiedzUsuń
  2. Złego licho nie bierze :P zdrowia dużo i jeszcze więcej :*

    OdpowiedzUsuń
  3. Znam to, co ty robisz w bibliotece, gdy uczniowie w domu?
    Wiadomo, kawę się pije i czyta książki, jak zwykle:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) Pięknie to ujęłaś. Nic dodać, nic ująć. :)

      Usuń
    2. zwłaszcza w wakacje :D kiedy pod drzwiami biblioteki gromadzą się ciężkie kartony z książkami a w środku nie ma gdzie postawić stopy bo pełno oddanych podręczników

      Usuń
  4. Ha, ha u mnie nawet jak są dzieci w przedszkolu, to słyszę, że mam najlepszą pracę, bo nic nie robię, czasu na kawkę ile chcę i jeszcze płacą mi za to 😉

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Do pracy przy dzieciach trzeba się urodzić... mam swoje jedno i ciężko mi sobie wyobrazić spędzić 8h z kilkoma takimi. Hałas, oczy dookoła głowy, MEGA odpowiedzialność. Nigdy nie bym nie powiedziała że nic nie robisz.

      Usuń
    2. Popieram. Ja tez czasem wysiadam przy moim 1 Dzikusie czesto mam wrażenie że jest w kazdym pomieszczeniu jednocześnie!
      Jeanette

      Usuń
    3. elaj zawsze doceniam nauczycielki dzieci przedszkolnych a teraz jeszcze bardziej, kiedy widzę jak Hania kocha przedszkole

      Usuń
    4. Jeanette a ja przy Hani resetuję się, ale to co innego

      Usuń
  5. z pozdrowieniami w nowym roku wpadam Klarko , usmiechy

    OdpowiedzUsuń
  6. Widzisz, a ja jako farmaceuta mogłabym się zaszczepić, ale...jeszcze dam sobie czas ;)
    Paradoksalnie służby medyczne z dużą dozą nieufności podchodzą do nowej szczepionki....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam już dość niepewności i podziałów, za chwilę ludzie zaczną podgryzać sobie tętnice przez dużą dozę nieufności do wszystkich i wszystkiego

      Usuń
  7. Doczekacie i wszystko będzie dobrze. A nawet, jeśli nie - to nie ma czego się bać, może jedynie obniżenia pensji z powodu zwolnienia lekarskiego.
    My z mężem przechorowaliśmy covid. Nie powiem, że było łatwo, ale z drugiej strony, już po fakcie, oświadczam, że nie ma czego się bać. Tylko trzeba dać sobie czas i spokój na chorowanie bez paniki. My poradziliśmy sobie nawet bez wizyty u lekarza, bo wiaomo, jak to teraz jest.

    Klarko, trzymaj się zdrowo, a w razie choroby - przede wszystkim nie wpadaj w panikę. To nie jest takie straszne, jak wszyscy malują!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niestety, nie wszyscy mieli tyle szczęścia. Nikt nie wie, jak by przechodził chorobę...

      Usuń
    2. Pół miliona w Europie- pewnie zabiła ich panika

      Usuń
    3. Nie ma czego się bać... Tylko w ciągu ostatnich 3 tygodni zmarło troje znajomych mi ludzi. Dwoje z mojej pracy. Naprawdę, chyba przekażę ich rodzinom te cudowne wieści, że nie ma się czego bać. Może będzie im lżej.

      Usuń
    4. dwa lata temu miałam zapalenie płuc po głupim przeziębieniu i o mało nie umarłam, nie panikuję ale obawiam się, że moje serce nie wytrzyma zbyt wielkiego wysiłku

      Usuń
    5. dwoje znajomych poszło do wapna i dwoje na krawędzi, co się naoglądali na covidowym to już się niedooglądają... jestem przerażona, i owszem jest się czego bać.

      Usuń
    6. Kochani (Bogusia, Roksanna, Melodia Ulotna, V) - czy ja dostrzegam w Waszych komentarzach krytykę? I - niestety - odrobinę hejtu? Gdy tymczasem tylko opisałam bardzo skrótowo nasze chorowanie. I chciałam Was pocieszyć, że to z natury rzeczy nie jest śmiertelna choroba, jak na przykład dżuma, tyfus czy cholera. Co nie oznacza, że nikt nie umrze. Ja podczas choroby też trochę się bałam, ale udało mi się nie wpaść w panikę. Bo panika oznacza stres, a stres dodatkowo osłabia odporność. A tu odporność jest NAJWAŻNIEJSZA! Nie antybiotyk (broń boże, to BARDZO osłabia odporność) i nawet nie szczepionka. Wszyscy mamy w sobie wbudowane mechanizmy walki z infekcją wirusową.

      Zapewniam, że nie było łatwo. Przez półtora tygodnia wysoka gorączka - nie spadała poniżej 39 stopni. Zupełny brak apetytu, skutkiem czego nie jadłam przez ponad tydzień, jedynie dbałam o picie dużej ilości płynów. Nie ma na to leków, więc brałam tylko witaminy i cynk. Kaszlałam, ale na szczęście bez duszności. I pociłam się jak szczur - przebierałam się nawet 10 razy dziennie. I byłam tak słaba, że z trudem dowlekałam się do łazienki. Powrót do zdrowia też nie był bajeczny. Po ustąpieniu gorączki dochodziłam do siebie przez kilka tygodni. Dopiero po miesiącu od "wyzdrowienia" weszłam bez zadyszki na drugie piętro po schodach. Chorowałam w październiku, a jeszcze teraz odczuwam długotrwałe skutki. A jednak - wciąż uważam, że nie możemy żyć w strachu, nie możemy wpadać w panikę - bo to po prostu oznacza drastyczny spadek odporności.

      Bogusiu, nikt nie wie, jak by przechodził chorobę. Każdą chorobę.

      Roksanno - owszem, niektórych pewnie zabiła panika. Zażyli przepisany przez lekarza antybiotyk, który w chorobie wirusowej nie przyda się na nic, a w dodatku zabije bakterie zapewniajace nam minimalną ochronę. Ponadto panika oznacza stres, a stres oznacza obniżenie odporności i spadek sił do walki z chorobą. Więc tak, wielu z nich zabiła panika.

      Melodio Ulotna, wyczuwam w Twoim komentarzu kpinę. Nie myśl, że nie jest mi żal wszystkich osób, które umarły w ostatnim czasie. Jest mi przykro, naprawdę. Ale na pewne sprawy nie mamy wpływu. Nie ma nawet pewności, że te osoby ocaliłaby szczepionka. Albo kompletna izolacja. Bo życie nieuchronnie wiąże się ze śmiercią. Ja też poczas choroby widziałam oczyma wyobraźni męża (lub samą siebie) w szpitalu, a potem na łożu śmierci. To nie są przyjemne sprawy i wszystkim rodzinom współczuję. Jeśli chcesz - możez Im to przekazać - moje wyrazy żalu i wpółczucia.

      Klarko, wiem o tym, że każda, nawet pozornie niegroźna choroba może mieć straszne skutki - zapalenie płuc, choroby serca, a nawet śmierć. I to wcale nie musi być covid. Ja borykam się z wadami serca po przebytych w dzieciństwie chorobach - tyfusie i anginach. Moje serduszko nie jest jak dzwon. Ale przetwało covid.

      V - owszem, jest się czego bać i należy uważać na siebie i o siebie dbać. A jednak covid to nie wyrok, bądź dobrej myśli.

      I na koniec - przepraszam wszystkich za ewentualne błędy i literówki. Mam bardzo starego laptopa i już klawiatura odmawia współpracy. Staram się wyłapać błędy podczas pisania, ale nie zawsze się uda.

      Życzę wszystkim zdrowia i mniej strachu, a więcej optymizmu. Mimo wszystko.

      Usuń
  8. Zdrowia i szybkiego terminu szczepienia! Ja też czekam i szlag mnie trafia, jak słyszę te głosy anty i nieufnych! Ostatnio taka najbardziej zagorzała antyszczepionkaczka wparowała do nas w wigilię, bo był termin drugiego szczepienia pieska:( no a bała się, że może doktora w święta nie będzie...Aż się mężowi cisnęło na usta:A nie boi się pani go szczepić? może się w kota zamieni? A niech się nie szczepią, szybciej nasza kolejka przyjdzie!

    OdpowiedzUsuń
  9. Masz rację z ta niedziela skażona poniedziałkiem, dlatego ja okrutnie nie lubię niedziel. Analogicznie sierpnia- bo jest oczekiwaniem na wrzesień. Ogólnie drugiej polowy jakiegokolwiek wolnego "bo to już". Zdrówka. Ze szczepień mnie wykluczyli i nie wiem czy się bać czy cieszyć...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tylko z życiem jest tak, że nie wiemy od kiedy jest ta druga połowa..

      Usuń
    2. Może to lepiej... Susan

      Usuń
  10. jak ja nie lubię poniedziałków...a najbardziej lubię soboty bo potem jest niedziela.Niedziela to już zaraz poniedziałek i fuj.
    Dziś byłam w poniedziałkowej pracy mocno sfrustrowana ale dałam radę.;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Dwoje moich znajomych odeszło z wiadomych przyczyn. Ewa

    OdpowiedzUsuń
  12. Pracowita osoba zawsze znajdzie sobie zajecie, czy to w domku, czy w pracy😉
    Wiem coś o tym🤗
    Pozdrowionka przesyłam cieplutkie kochana Klarko i oczywiście zdrówka życzę💝😀🌼

    OdpowiedzUsuń
  13. A co w tym złego, że akurat w biuście się nie dopina?

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja w okresie swiatecznym czesciowo pracowalam, ale z domu. Dzis, po dwoch tygodniach, ciezko bylo sie zebrac, zeby pojechac do biura, oj ciezko. ;)

    Nie powiem, zebym byla wielka fanka maseczek. Goraco mi w nich w gebe i zaparowuja mi okulary, wiec nie lubie. Maja jednak zalete. Tutaj dzieci musza miec maseczki w szkole caly czas. I w klasie i na korytarzach. Zdejmuja je tylko podczas przerw na swiezym powietrzu. Potworki przechodzily do szkoly cale polrocze i... ani razu nie zachowrowaly. A zazwyczaj w tym okresie zdazyly podlapac cos kilka razy, szczegolnie Nik. Jestem przekonana, ze to zaleta maseczek, bo zazwyczaj dzieciaki w szkole kaszla i kichaja na siebie i wszystkie powierzchnie...

    OdpowiedzUsuń

Twój komentarz