planszówki czekają

Krzesła były stare, miały mocno poprzecieraną tapicerkę która wyglądała jak brudna choć brudna nie była bo prałam ją wielokrotnie moim ulubionym, idealnym do takich zadań sprzętem. (Wiadomo jakim). Raz nawet wynosiłam je na podjazd i prałam myjką do podjazdu. Ciekawa jestem czy ktoś pamięta moje sprzątanie po malowaniu, kiedy to potraktowane tą myjką  wałki i kuwety fruwały po sąsiedniej posesji jak jaskółki a na garażu pojawiły się malownicze fioletowe  smugi. 
Ale nie o sprzęt do sprzątania chodzi lecz o krzesła, które były stare ale bardzo wygodne.

Wyrzucić i kupić nowe! Tak, a na strychu już stoi  komplet krzeseł, i ten będzie następny, ileż można.
Nie należę do nurtu zero waste. Mogłabym może tak właśnie napisać - że oszczędzam naturę i daję przedmiotom drugie życie ale znacie mnie doskonale i nikt by mi nie uwierzył w takie nagłe nawrócenie. Lubię wszystko nowe, nowe, pachnące nowością, świeżutkie, prosto ze sklepu!

Ale te krzesła akurat lubię, są stabilne, można się na nich huśtać, ile ja się na nich kołysałam grając w karty czy w planszówki! Nie zawsze całkiem na trzeźwo, oj, nie.

 Wyszukałam takie pokrowce, kupiłam i założyłam. Przynajmniej są czyste a jak się pobrudzą to wypiorę i już.

I teraz tylko czekam na komentarze - o, nareszcie nie ma tego fioletowego na ścianach!