czwartek, 27 grudnia 2012

parę słów o świętach

Do mamy albo do siostry można przyjechać bez zapowiedzi, do mnie też, bo przecież nie jedziemy obżerać się czy zaglądać ludziom w kąty, jedziemy w odwiedziny, uściskać się, usłyszeć co tam jak tam i to samo opowiedzieć. A jak przy okazji  podczas odwiedzin ktoś zajrzy to dołączy i czasem jest tak - mama z tatą są sami w domu, zajeżdżam do nich a po dwóch godzinach w maminej kuchni pełno ludzi, gwar, przekrzykiwania, śmiechy i radości co niemiara.
Zaraz ktoś zapyta - a jakby nikogo nie było w domu? A to pójdę do jednej siostry albo do drugiej, albo trzeciej albo czwartej a jak nie to do której kuzynki. 
W pierwszy dzień świąt wyruszyliśmy przed południem w kierunku Tarnowa. Nie wiem, jakie macie uczucie jadąc między ekranami?  (Wysokie ogrodzenie zbudowane po obu stronach autostrady) Bo ja miałam wrażenie, że jestem w jakimś nierzeczywistym świecie, w grze komputerowej. Prawie pusta trasa, nie widać nic po bokach tylko te płaskie powierzchnie i tor przed przednią szybą. Straszne uczucie. 
Nie ma zjazdu na Gorlice, objechaliśmy Tarnów wokół i przypomniały mi się słowa siostry - nie denerwuj się, gdy błądzisz bo to przecież znakomita okazja do poznawania nowych miejsc. Bo ja zawsze jak błądzę to okropnie się złoszczę. Nowej trasy nie ma jeszcze na mapach, dlatego błądziliśmy.

Przed Tarnowem zadzwoniłam do mamy chcąc się dowiedzieć, czy są w domu i dowiedziałam się, że właśnie jest lekarz u taty. W ostatnim miesiącu tata już był raz w szpitalu i został wypisany, a teraz znów poczuł się gorzej. 
Kiedy zajechaliśmy, taty już nie było w domu. Posiedzieliśmy z mamą a po południu pojechaliśmy do szpitala. Tata miał się już lepiej i kazał mi wrócić się do mamy i zabrać sobie z pieca grzyby, których dla nas jesienią nasuszył!

Trudno mi pisać o rodzinnych sprawach ale przecież życie wokół się toczy i nie zawsze są urodziny czy wigilia. 





17 komentarzy:

  1. Życie się toczy niezależnie od świąt, no właśnie...
    Masz tego tatę, nawet jak mu się na głowę wali co nie powinno, myśli o grzybach dla Ciebie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. To się zgadza, święta ciągle w Polsce są rodzinne...
    Nie lubię tych ekranów na drogach,
    przysłaniają widoki i przyrodę...

    OdpowiedzUsuń
  3. Znam te klimaty. Też mogę do rodziny jechać w ciemno, bo przecież zawsze kogoś w domu zastanę - jak nie którąś z kuzynek, to na pewno którąś z ciotek. Może to podobieństwo wynika z faktu, że też rodem pochodzimy z Podkarpacia? Gorlice, Jasło, Harklowa - swojsko brzmią te nazwy.
    Zdrowia życzę Twojemu Tacie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Tego zawsze najbardziej się lękam. Choroby i szpital przez święta. ale takie jest życie. Pamiętam jak sobie moja babcia w pierwszy dzień świąt nogę złamała, a ja z nią w szpitalu resztę dnia spędziłam jako nastolatka.

    OdpowiedzUsuń
  5. U mnie w rodzinie jest zwyczaj, ze dzieci mają klucze od domu rodziców i na odwrót. Mogę jechać w ciemno. Zdrowia dla Taty.

    OdpowiedzUsuń
  6. Duuużo zdrowia dla Twoich Rodziców. Cudownie mieć taką rodzinę!

    OdpowiedzUsuń
  7. bo dom rodzinny to fundament, ostoja, to, mimo że życie rzuca nas daleko, zawsze NASZ DOM... i mimo, że każdy ma jakąś rodzinę, to tak naprawdę takich domów jak Twój nie jest zbyt wiele..

    OdpowiedzUsuń
  8. Duzo zdrowia dla Rodzicow, a dla Taty w tym przypadku szczegolnie.

    OdpowiedzUsuń
  9. Dużo zdrowia dla taty i całej rodziny!

    OdpowiedzUsuń
  10. Fajnie miec taka wielka rodzine!
    Nastepna hiobowa wiesc o smutnych swietach, po Tacie Anki i Mamie Iw. Teraz Twoj Tato zachorowal.
    Zdrowka zycze.

    OdpowiedzUsuń
  11. Życzę zdrowia dla Taty i całej Rodziny.Trudno mówić w takiej sytuacji o szczęściu,ale dobrze,że było miejsce
    w szpitalu.Przyjaciółkę odesłano zakładając gips na złamaną z odprystkami kość w ndgarstku ,ze względu na wyczerpnie limitu na wykonanie operacji w tym roku i "jedzie" na przeciwbólowych w domu.maria I

    OdpowiedzUsuń
  12. bo zycie, to naprawdę pudełko czekoladek...
    nie zawsze trafia się na te ulubione.
    Najważniejsze, to mieć swoje miejsce

    OdpowiedzUsuń
  13. Dużo zdrowia dla Taty!
    A klimaty maminej kuchni opisałaś pięknie!:)
    I ja uwielbiam takie spędy:)
    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  14. zdrówka Twoim bliskim, a szczególnie Tacie,
    Klarko będzie dobrze!

    OdpowiedzUsuń
  15. Choroba nie wybiera stosownego czasu by zaatakować. Czasami zjawia się w najmniej odpowiednim momencie.Dobrze,że z Twoim Tatkiem już lepiej Klarciu:) Zdrowia i siły dla Niego i Twoich:)

    ps. W temacie błądzenia mam takie samo podejście jak Twoja siostra:)Denerwuję się tylko wtedy jak się spóźniam, w innych przypadkach traktuję szukanie drogi jak podróż w nieznane:)

    OdpowiedzUsuń
  16. Duuużo zdrówka życzę - szczególnie Twojemu Tacie. M.

    OdpowiedzUsuń

Twój komentarz