Czytelniczka napisała

Historia zaczyna się wiele lat temu. Pewna dziewczyna o imieniu Łucja, mając dwadzieściakilka lat, wyszła za mąż za Juliana. Urodził im się syn. Kiedy Łucja była w ciąży, mąż zmarł na gruźlicę. Krótko później urodziła się córka. Kilka lat później Łucja wyszła za mąż po raz drugi, za Józefa. Urodziła im się córka, Wanda (była trzecim dzieckiem Łucji)  i jeszcze później druga córka.  Oczkiem w głowie Łucji był najstarszy syn,  za to sprawiała wrażenie, że najmniej kocha swoje trzecie dziecko, Wandę. Minęło wiele lat i dzieci się usamodzielniły, założyły rodziny. Wanda wyszła za mąż za Zbyszka, zamieszkali z jej rodzicami. Urodziła im się córka, kilka lat później syn. Nie dogadywali się zbyt dobrzez  rodzicami Wandy, czasem, jak to w każdej rodzinie zdarzały się różne nieporozumienia. Kiedy dzieci były nastolatkami, Wanda odkryła, że znów jest w ciąży. Nie była pewna, czy dadzą sobie radę finansowo z narodzinami kolejnego dziecka, poza tym mąż nie cieszył się za szczególnie, że będą mieli jeszcze jedno dziecko. Poza tym bała się, że dziecko może się urodzić chore: tyle się mówiło o zagrożeniu chorobami u dziecka, kiedy jego mama zaszła w ciążę po trzydziestce,a Wanda miała już 34 lata. Ginekolog, po wysłuchaniu jej obaw, dał jej skierowanie na usunięcie ciąży. Wystraszyła się. Urodziła zdrową córkę, dali jej na imię Małgosia. Zdawało się, że są szczęśliwą rodziną, choć przy całej swojej miłości do dzieci najbardziej zdawała się doceniać najstarszą córkę, Ewę... jasne, że kochała całą trójkę, ale czasem nie starczało jej cierpliwości dla najmłodszego dziecka, które przyszło na świat kompletnie niezaplanowane. Rok po narodzinach Małgosi zmarł Józef, nieco później w wyniku przewlekłej choroby Łucja została skazana na wózek inwalidzki. Zmarła kiedy najmłodsza cóka miała sześć lat.
Niespełna dziesięć lat później Ewa, jej najstarsza córka wyszła za mąż. Urodziła syna, kilka lat później na świat przyszła córka. Zupełnie jak jej mama wiele lat wcześniej, obawiała się, że nie poradzą sobie finansowo, kiedy urodzi się trzecie dziecko. Męczyła się z tą decyzją, porozmawiała z matką. Wanda wysłuchała córki i nie do końca pewna czy to dobry pomysł, powiedziała, że może faktycznie aborcja jest dobrą decyzją, jeśli nie dadzą razy zapewnić finansowego zabezpieczenia trójki dzieci. Ewa szarpiąc się sama z sobą usunęła ciążę. Kilka lat później Wanda dowiedziała się, że jest poważnie chora. Zmarła półtora roku później. Jej najstarsza córka do dziś myśli o tym, co by było, gdyby jednak urodziła trzecie dziecko. Najmłodsza córka, Małgosia, podobnie jak Wanda w jej wieku, zastanawia się czasem, czemu z całej trójki to ona była najmniej kochana,a  przynajmniej takie sprawiała wrażenie. Czasem myśli też, że to od dnia kiedy Ewa usunęła ciążę, ich mama "straciła serce" dla najmłodszej córki i od tamtej pory zaczęła być o wiele bardziej chłodną osobą. Kiedy pewnego razu jechała autobusem, w jej myśli wdarł się strzępek rozmowy dwóch dziewczyn: "... bo widzisz, to jest przekazywane z pokolenia na pokolenie...". Dokładnie tak -pomyślała- jak okazywanie miłości w naszej rodzinie... przecież nie sposób dać dziecku to, czego się samemu nie dostało...
Od czasu do czasu zamierzam wklejać tu Wasze listy, ze mnie żaden psycholog ale może Wy coś na ten temat powiecie. Autorka wyraziła zgodę na publikację w całości.